٭ من اعتراف مي كنم كه شكست خوردم
---------------------------------------

اين روزهاي اخير تمام فكرم مشغول بوده است. و البته اين مشغوليت هيچ ربطي به اوضاع سياسي و اقتصادي و گرفتاري هاي بي پايان ما با پروژه ها و كارفرمايان عزيزتر از جان ندارد.
مشغوليت اين روزهاي من، همه اش مربوط مي شده به غذايي كه روزها بود در فكرش بودم.
ايده اوليه اين غذا از شكل معروف فراكتال مثلثي گرفته شد. هماني كه يك مثلث بود كه وسط اضلاعش را به هم وصل مي كرديم. بعد سه مثلث گوشه اي را باز به همين صورت تقسيم مي كنيم و الي آخر.
فكرم اين بود كه يك مثلث بزرگ در بشقاب ايجاد كنم و بعد به همين شكل، چهار تكه اش بكنم و بعد سه مثلث گوشه اي را هم چهار تكه كنم. بعد اين سه سه تا مثلث را چيزي شبيه سنبوسه هاي كوچك بگذارم و آن مثلث بزرگ وسطي را كاهو پر كنم.
يعني اين شكلي :

اسمش را مي خواستم بگذارم فراكتال. بخاطر شكلش. فكرم اين بود كه هر كدام از اين مثلث ها را از چيزي پر كنم با مزه اي متفاوت.
خيلي چيزهاي متفاوت مي شود در اين مثلث ها پر كرد :
گوشت با پوره لوبيا و كمي پنير موتزرلا
سيب زميني و ادويه و سبزيجات
اسفناج و پنير
مرغ و ترخون ( در مورد مرغ و ترخون بايد بعدا مفصل توضيح بدهم. مفصل ها)
ميگو
بادنجان و گوجه فرنگي و سير
پنير گودا
و به قول سحر، مخلوط هر چيزي با هر چيزي كه در يخچال هست.

اينكه مثلث ها كوچك هستد، (حداكثر دو گاز) باعث مي شود كه يك خاصيت خيلي عجيب رخ بدهد : هيچوقت نمي توانيد پيش بيني كنيد كه قطعه بعدي چه مزه اي دارد. هميشه انگار برايتان معمايي وجود دارد. براي همين هم بود كه دومين ايده اين غذا شكل گرفت، اينكه هر كدام از مثلث ها مزه اي متفاوت داشته باشند و آنوقت نام اين غذا مي شد "معما".

بايد البته اعتراف كنم كه به دو دليل عملي، ايده "فراكتال" عملي نشد و ناچار غذاي آماده شده، "معما" شد. دو دليل يكي اينكه بشقاب كوچكتر از آني بود كه بشود اين شكل را در آن جا داد. دومي هم اين بود كه پيچيدن سمبوسه ها به صورت مثلث هاي هم اندازه خيلي سخت است. مثلث ها بزرگ و كوچك مي شوند و در نتيجه آن شكل هندسي زيبا را نمي شود ايجاد كرد.
چيزي كه عاقبت ايجاد شد اين بود:


و ميز هم اين شكلي شد. (فكر بد نكنيد، همانطور كه مي دانيد محتوي آن ليوانها شربت به ليمو است)



سومين بشقاب هم معلوم است كه سهم سام بود. تنها كسي كه هنوز يادش هست كه سفره ما معمولا پهن است و غذاهاي خوشمزه هم در آن پيدا مي شود و گاهي تلفني مي زند و پيدايش مي شود. يا شايد هم تنها كسي كه خانه اش نزديك است و براي رسيدن به اين سفره، در ترافيك نمي ماند. البته شربت به ليموي كذايي هم هديه ايشان بود به اين سفره.

من البته اعتراف مي كنم كه شكست خوردم: سرخ شدن اين سنبوسه ها همان و هم-مزه شدن آنها همان. فارغ از محتويات، همه اين مثلث ها، يك مزه داشتند. بايد براي تلاش بعدي، فكر تازه اي بكنم، شايد بجاي سرخ كردن، از فر استفاده كنم.

سحر مي گويد كه اصل ايده اين غذا بايد در سس هاي مختلف باشد، مي گويد كه بايد در كنار اين بشقاب، ميز پر باشد از همه نوع سس هاي مختلف با مزه هاي ماجراجويانه. مي گويد كه اين سس ها، ايده را كامل مي كند.
موافقم ، اما با يك مشكل : وقتي كه نمي دانيم محتوي لقمه مان چيست، از كجا بفهميم كه كدام سس را مصرف كنيم؟


راستي : آن نرگس ها، اولين نرگسهاي امسال خانه مان بود. زمستان البته پيش از اينها به خانه ما رسيده بود، اما گرماي وجود عزيزترين مانع شده بود كه زودتر آمدنش را بفهمم و زودتر دنبال نرگس باشم.
نوشته شده در ساعت 3:57 PM

٭ دل من و اين تلخي بي نهايت ريشه اش كجاست؟ *
---------------------------------------
اين مدت اخير احساس مي كنم كه يكي از پيامبران متاخر بني اسرائيل ام. از همانها كه هر روز كارشان اين بود كه در خيابانها داد بزنند كه آخر زمان شده است و همين فرداست كه دنيا فروبپاشد. حرفهايم شده است مثل مكاشفات يوحنا از آخر زمان. آپوكاليپس، شده است نابودي و آتش و شمشير.
حرفهاي آخر زماني من گاهي جهاني است و گاهي داخلي. جهاني هايش وضعيت توسعه ناپايدار جهان است، گرمايش زمين و كمبود منابع و نابودي سيستم طبيعي و آلودگي و از بين رفتن تنوع زيستي و اينجور روضه ها كه زياد شنيده ايد. اينكه اين كره به اندازه اين همه آدم كه همه شان بخواهند زندگي خوب كنند جا ندارد. به اندازه اين همه آدم غذا، آب و انرژي وجود ندارد و اينكه كافي است چيني ها و هندي ها هم بخواهند مثل آمريكايي ها غذا بخورند كه تمام موجودي دامداري هاي كره زمين را يكي دو هفته اي بخورند.

آخر زمانهاي داخلي من اما هم زمانشان نزديك تر است و هم وحشتناك ترند.
مي خوانم كه حدود 30 هزار ميليارد تومان با اين قيمت نفت، آخر سال كسري بودجه مي آوريم. حساب مي كنم كه حداكثر بشود 10 هزار ميلياردش را منتقل كرد به سال بعد يا بشود از بودجه عمراني برگشت زد به جاري و ناچار ايشان (بعد از آنكه زير نوشته خليج عربي عكس گرفته دستم نمي رود مقامش را بنويسم "رئيس جمهور ايران") به بانك مركزي دستور مي دهد كه 20 هزار ميليارد تومان پول چاپ كنند. يعني 20% درصد اضافه تورم نسبت به تورم 25 تا 30 درصدي فعلي.
آنوقت ديگر نور علي نور است. پيش بيني من براي زماني در حوالي بهار آينده اين است: صنعت به كل خوابيده است. پروژة هاي عمراني بي پول مانده اند، تجارت مرحوم شده است و در نتيجه مردم بيكار شده اند. تورم هم 45 تا 50 درصد بشود. اگر شورش نشود باورم مي شود كه حتما دست امام زمان در كار است.
اما از قضا اين بهار، همان بهاري است كه مبارزات انتخاباتي در آن انجام مي شود. ايشان هم ( هماني كه دستم نمي رود مقامش را بنويسم) برگ برنده را رو مي كند : طرح تحول اقتصادي.
با يكي از آن لبخند ها كه آدم وقتي مي بيند مي خواهد بميرد، در تلويزيون اعلام مي كند كه در راستاي مهروزي، در ماه ارديبهشت خانواده اي 500 هزار تومان يا يك ميليون تومان به حساب مردم ريخته مي شود، اما يارانه ها ازماه مرداد حذف مي شود و قيمت آب و برق و سوخت واقعي مي شود.
اينطوري قبل از انتخابات پول به مردم داده است و قيمت ها را هم گران نكرده است.
البته نگران نباشيد، مردم ما عادت دارند كه نمك نشناسي كنند و در نتيجه پول را مي گيرند و راي را هم نمي دهند. ( يادتان رفته با آدمي به شرافت خاتمي چكار كردند، چه حرفها كه نزدند، دلم مي خواهد بدانم دانشجوياني كه آن سال آخري دانشگاه تهران با خاتمي آنطور رفتار كردند، امروز كجا هستند؟)
اما ايشان هم كه از اين همه نمك نشناسي مردم بدحوري دلش گرفته است به آقاي وزيرشان دستور مي دهد كه مستقل از اينكه چقدر راي در صندوق به چه اسمي ريخته شده است، راي ايشان را 23 ميليون اعلام كنند (كه از 22 ميليون دور دوم خاتمي بيشتر باشد) و البته براي سهولت امر هم اعلام مي كنند كه راي گيري و شمارش آرا كامپيوتري است، در نتيجه در هيچ صندوقي، هيچ كسي شمارشي از آرا ندارد كه بعدا بخواهد اعتراضي بكند. يك فايل كامپيوتري است و يك كد رمز آقاي وزير كه هر كاري دلش خواست با اعداد بكند. البته شوراي نگهبان هم هست كه نيم ساعتي بعد از اعلام نتايج آنرا تاييد مي كند. و البته مردم ايران علي الخصوص اصلاح طلبان هم كه همگي غيور...، با شنيدن اين نتيجه يكصدا به خيابانها مي ريزند و نفري يك ساندويچ هايدا يا يك ليوان آب انار يا يك ظرف فالوده بستني مي خورند و به خانه بر مي گردند. رهبران جنبش هم در يك اقدام انقلابي در تلويزيونهايشان عكس ايشان را پاره مي كنند و به عروسكشان سوزن مي زنند و يكصدا مي گويند : الهي جز جيگر بگيري.

ايشان هم البته به همين كارهايي كه اين 4 ساله كرده، 4 سال ديگر هم ادامه مي دهد. در نتيجه مملكت كاملا ورشكست مي شود و مردم بيكار مي شوند. تورم هم سر به فلك مي كشد. در نتيجه مردم شورش مي كنند. ايشان هم سركوب مي كند. پيش بيني من اين است كه يكي دو شورش اول، از شهر ها و شهركهاي حاشيه تهران است. اما بعدي اش يكي از شهرهاي غربي. بعد يكي دو سالي شورش در اين شهر و آن شهر مي شود تا اينكه حكومت سقوط كند.

آنوقت تازه اول بدبختي است چونكه باز مثل اول انقلاب همه مي افتند به جان هم و بساط اعدام و ترور و بمب و اين حرفها برقرار مي شود و باز دو سه سالي طول مي كشد تا آرامش برقرار شود. البته فكر نكنيد كه خيلي آرامش بدردبخوري هم خواهد بود: هميشه بعد از اينجور وقايع كسي قدرت را بدست مي گيرد كه زودتر به فكرش رسيده باشد كه اسلحه بيشتري جمع كند. هيچ ابايي هم از استفاده اش نداشته باشد.

اين فعلا شده است "بدترين سناريو"ي من.
چند سال پيش، فكر و ذكر من اين بود چطور كارم را گسترش بدهم، كه چطور همكاري هاي بين المللي داشته باشم، كه كدام شاخه هاي جديد را مي توانم به فعاليت حرفه اي ام اضافه كنم. اما اين مدت اخير تمام وقت در فكر اين هستم كه اگر مملكت ورشكست بشود تا چه مدتي پرسنل ام را حفظ كنم، بعد به چه ترتيبي عذرشان را بخواهم، بعد تا چه مدت مي توانم بدون كار زندگي ام را بچرخانم.

براي همين هم هست كه انقدر تلخ شده ام.

البته بهترين سناريو هم هست، كه كسي جاي ايشان را بگيرد كه به اندازه يك نخود مديريت بداند، رابطه هاي بين المللي را درست كند، تحريم ها را بردارد، بعد سرمايه خارجي جلب كند، آزاديهاي اجتماعي را بيشتر كند و تمام آن روياهاي شيريني كه هميشه با زنگ ساعت صبحگاهي خراب مي شود.

متاسفانه اما سناريوهاي بد قابليت تحقق بيشتري دارند، چرا كه ريشه شان حماقت انسانها است و اين تنها منبعي است كه لايزال است.

براي همين هم تلخ شده ام، و فكر نكنم به اين زوديها تلخي ام برود.

------------------------------------
* فدريكو گارسيا لوركا به ترجمه احمد شاملو

Labels: تلخي

نوشته شده در ساعت 4:07 PM

٭ اهميت آقاي ب بودن
---------------------
1- "آقاي ب" سه سالي پيش از اين بوجود آمد. قبل از آقاي ب هم اين وبلاگ بود. اين وبلاگ ، وبلاگ من بود. هنوز هم هست. آقاي ب يكي از شخصيتهاي جانبي اي است كه در اين وبلاگ آمد و شد مي كند. مثل تات و مثل صيدا. يا مثل اردشير تيرداد.
2- اينكه چطور آقاي ب شد مالك اصلي اين وبلاگ، خودم هم نمي دانم. قسمتيش بر مي گردد به آقاي رئيس جمهور كه با مزخرفاتش و با اعداد بي ربطش، به آقاي ب و ماشين حساب آقاي ب ميدان زيادي داد. آنقدر كه حتي من نويسنده وبلاگ هم از اين دو نفر خسته شدم.
خسته شدم از ضرب و تقسيم اعدادي كه به هم ربطي ندارند، كه مزخرف اند. مزخرف. و اگر چه شايد قبلا ها كمتر كسي توجه مي كرد به مزخرف بودن اين اعداد، امروز تقريبا همه اين موضوع را مي فهمند و البته ماشين حساب آقاي ب هم نقش خودش را در جلب توجه به اين اعداد بازي كرد.
البته آقاي ب فقط هم محدود به آقاي رئيس جمهور نبود و به خيلي چيزها پرداخت، مثلا بحث شبه علم، يا آموزش ديني كه جزو پست هاي مورد علاقه من است.
3- اما آقاي ب كم كم عوض شد. مثل خيلي چيزهاي ديگر. آقاي ب اولي كه بوجود آمد، شوخ طبع بود و سر حال. بعد كم كم تلخ شد، تند شد و بد اخلاق. نمي توانم كتمان كنم كه من هم اين سالها تلخ تر و تند تر شده ام، اما هنوز هم فكر مي كنم كه در مقايسه با آقاي ب، قابل تحمل تر و قابل معاشرت تر هستم.
4- چند باري در اين مدت اخير سعي كردم كه "آقاي ب بودن" را كنار بگذارم. وبلاگ شخصي تري داشته باشم براي آدمهاي محدودتر. مي دانم كه يك وبلاگ شخصي، توان جذب مخاطب كمتري دارد، اما حقيقتش را بگويم، مخاطبين انگشت شماري هستند كه واقعا دلم مي خواهد وبلاگم را بخوانند.
5- آقاي ب خيلي بيشتر از چيزي كه فكر مي كردم عمر كرد. خيلي بيشتر از صيدا و تات، بيشتر از مروه و ليث، بيشتر از خانواده سماواتي، و بيشتر از اردشير تيرداد. هيچكدام اينها را دور نريخته ام، هنوز هم گاهي سر و كله شان يك جاهايي پيدا مي شود. آقاي ب هنوز هم اينجا خواهد بود، اما نه به عنوان شخصيت اصلي.
6- آقاي ب بودن، ساده بود. يك تيپ مشخص كه نوشتن از زبانش خيلي ساده بود. سخت است كه باز خودم باشم، با همه پراكندگي هاي افكارم. و تقريبا مطمئنم كه وبلاگ من بعد از اين، كمتر خواندني خواهد بود.

Labels: آقاي ب

نوشته شده در ساعت 12:18 PM

٭ آقاي ب و دو سوال ساده
-----------------------------
آقاي ب مي گويد، موقعيت بسيار ساده است. در نتيجه نياز زيادي به تحليل و بررسي و فلسفه بافي و اينها ندارد.
فقط دو سوال است كه بايد جواب داده شود :

سوال اول : آيا جهار سال بعد از "اينها كه با هم فرقي ندارن" "چه خاتمي چه احمدي نژاد، جمهوري اسلامي همينه ديگه" ، و "حالا ببينين، احمدي نژاد كه رئيس جمهور شه كنسرت گوگوش رو تو تهران آزاد مي كنه" ، "اين چيزها كه به يه نفر آدم نيست، جريان جهاني شدنه و اصلاح طلب و اصولگرا بايد با دنيا رابطه داشته باشن" و اينجور حرفها كه همه مان آن موقع شنيديم، آيا مردم ايران متوجه شده اند كه با چه موجوداتي طرف هستند؟

سوال دوم: با توجه به وزير كشور شدن آقاي محصولي، نتيجه انتخابات از قبل معلوم است، آقاي احمدي نژاد با 23 ميليون راي ( كه از 22 ميليون راي دور دوم خاتمي بيشتر باشد) در همان دور اول برنده اعلام مي شود، مستقل از اينكه چه كسي در مقابلش باشد و اينكه واقعا چه كسي چقدر راي داشته باشد.
سوال اينكه آيا در اين شرايط مردم ايران به اندازه مردم اوكراين به رايشان اهميت مي دهند، به خيابان مي آيند و از رايشان حفاظت خواهند كرد يا خواهند گفت " نه بابا به اون بدي هم كه شما مي گين نيست، تازه ميخواد پول نفتمون رو هم بياره دم در خونه" و خواهند رفت درخانه هايشان كه اگر يكوقت پستچي پول نفتشان را آورد ، پشت در نماند؟

Labels: آقاي ب

نوشته شده در ساعت 6:19 PM

٭ آقاي ب و دروغ
-------------------

1- آقاي ب اصولا از دروغ و دروغگوها خوشش مي آيد. اگر دروغگوها نبودند، آقاي سال تا سال هم نمي توانست وبلاگ بنويسد.

2- آقاي ب جمله هاي زيادي شنيده است كه به صورت X از ايمان است. مطرح مي شوند، مثلا نظافت از ايمان است. اما اخيرا متوجه شده كه دروغگويي از ايمان است.

3- مثلا همين آقاي سيد ايمان ضيابري و اين مقاله اش :
http://www.atlanticfreepress.com/news/1/5888-understanding-the-reality-of-iran-.html

4- آقاي سيد ايمان مدعي شده اند كه : GDP ايران از پرتغال، جمهوري چك، اسرائيل، ايرلند، فنلاند و لوكزامبورگ بيشتر است.
آمار صندوق بين المللي پول البته چيز ديگري نشان ميدهد:
GDP ايران در سال گذشته برابر 10570 دلار سرانه بوده است كه ايران را در مقام 71 جهان قرار مي دهد.
در مقايسه لوكزامبورگ Gdp سرانه 79660 دلار دارد و مقام دوم را به خود اختصاص داده.
ايرلند با 43414 دلار در مقام هفتم است.
فنلاند با 35340 دلار در مقام 20 ام است.
اسرائيل با 27147 دلار در مقام 31 است.
جمهوري چك با 24229 دلار در مقام 35 است.
و پرتغال با 21779 دلار در مقام 39 ام قرار گرفته است.
نگاه كنيد به :
http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_GDP_(PPP)_per_capita

5- آقاي سيد ايمان مدعي شده اند كه ايران جزو بيست كشور جهان در مقالات ISI است.
ليست 20 كشور اول مقالات ISI به شرح زير است:
- آمريكا
- ژاپن
- آلمان
- انگلستان
- فرانسه
- چين
- كانادا
- ايتاليا
- روسيه
- اسپانيا
- استراليا
- هلند
- هند
- كره جنوبي
- سوئد
- سوئيس
- برزيل
- تايوان
- لهستان
- بلژيك

نگاه كنيد به :
http://www.in-cites.com/countries/2007allfields.html

6- آقاي سيد ايمان مدعي شده اند كه ايران مقام 35 جذب توريست را با 2.5 ميليون توريست در سال دارد. و بالاتر از برزيل، هند، پرتغال ، دانمارك و امارات متحده عربي قرار دارد.
صد البته بديهي است كه اين ادعاي ايشان هم دروغ شاخدار است.
ايران اصلا جزو 50 كشور اول دنيا در جذب توريست هم نيست. در عوض :
پرتغال مقام 20 ام را دارد با 12.3 ميليون توريست.
امارات 32 ام است با 7.1 ميليون مسافر
برزيل و هند 41 ام و 42 ام اند با 5.0 ميليون مسافر
و دانمارك هم 43 ام است با 4.7 ميليون مسافر.

البته آمار فوق مربوط به سال 2007 است كه در ماه جون 2008 توسط Worl Tourist organization سازمان ملل ارائه شده است و اصولا معلوم نيست كه آقاي سيد ايمان آمار سال 2008 را قبل از پايان اين سال چگونه ارائه كرده اند.
نگاه كنيد به :
http://www.tourismroi.com/Content_Attachments/27670/File_633513750035785076.pdf

7- آقاي سيد ايمان مدعي شده اند كه در تاريخ ايران، اشغال و خشونت وجود نداشته است.
احتمالا ايشان تاريخ شان ضعيف است. با عرض شرمندگي بايد عرض كنم كه وجود داشته است.
نمونه اش حمله نادر شاه به هند و قتل عام 50 هزار نفر در دهلي و غارت هر چيزي كه بدست سپاه ايران افتاده است شامل قسمت قابل توجهي از جواهرات فعلي موزه جواهرات ايران.

8- آقاي ب تقريبا مطمئن شده است كه دروغگويي از ايمان است، چه از نوع سيد اش چه غير از آن.

9- آقاي ب از خانواده هاي محترم ضيابري، رجبي، احمدي نژاد و خاندانهاي وابسته بابت تهيه ماده خام لازم جهت نوشتن وبلاگ تشكر مي كند.

10- فربد.

Labels: آقاي ب

نوشته شده در ساعت 11:17 AM

٭ آقاي ب و علم پزشكي
-----------------------
آقاي ب ارادت ويژه اي به پزشكان و علم پزشكي دارد. اما اين مانع نمي شود كه يك مورد خيلي جدي را درباره اين موضوع مطرح نكند.

آقاي ب جمعه شب، بعد از دو روز احساس ضعف، بالاخره تب كرد و رهسپار دكتر شد.
آقاي دكتر، از آقاي ب سوال كرد كه مشكلش چيست. آقاي ب هم طبق معمول خيلي دقيق توضيح داد.
آقاي دكتر يك نگاه به حلق آقاي ب انداخت، يك نگاه به گوشش كرد و شروع كرد به نوشتن:
دو عدد آمپول پني سيلين، يك عدد آمپول مسكن، يك آمپول ضد حساسيت كه بايد هر چهارتايشان با هم همان شب تزريق مي شد. ده عدد هم آنتي بيوتيك سفيكسيم كه بايد در طي روزهاي آتي خورده مي شد، يا يكسري خرت و پرت ديگر.

آقاي ب از مطب دكتر كه بيرون آمد، كمي با خودش فكر كرد و تصميم گرفت قبل از اينكه چهار آمپول فوق را يكچا تزريق كند، نظر دكتر اورژانس بيمارستان بغلي را هم بداند.
دكتر اورژانس بيمارستان بغلي، يك نگاه به گلوي آقاي ب كرد، يك نگاه به گوشش انداخت و بعد گفت كه بيماري ويروسي است، يك قرص سرماخوردگي نوشت، با ويتامين ث و مولتي ويتامين.

آقاي ب شديدا به علم و روش علمي اعتقاد دارد. قسمتي از اين اعتقاد شامل تكرارپذيري و يكتايي وقايع است.
آقاي ب قبول دارد كه بسياري از روشهاي علمي، صد در صد دقيق نيستند، اما نمي تواند بپذيرد كه بررسي علمي يك واقعه از سوي دو نفر متخصص هم ارز به نتايجي انقدر متفاوت بيانجامد.

آقاي ب مي داند كه در شغل او، هر دو نفر متخصصي كه در مورد يك مسئله نظر بدهند، در نهايت به نتايجي خيلي نزديك به هم مي رسند. (بگذريم از تفاوت هاي سليقه اي). نمي شود كه يك نفر به اين نتيجه برسد كه ابعاد ستونهاي يك ساختمان دو متر در دو متر است و ديگري تشخيص بدهد كه ده سانت در ده سانت كافي است.
براي همين آقاي ب نمي تواند اين اختلاف نظر دو پزشكي را كه به آنها مراجعه كرده است درك كند.

آقاي ب معمولا وقتي با يك مسئله روبرو مي شود، معمولا زمان قابل توجهي براي بررسي آن و مطالعه جوانب آن صرف مي كند.
آقاي ب از خودش مي پرسد: يعني هيچكدام از اين دكتر ها به خودشان زحمت ندادند كه لااقل يك درجه براي آقاي ب بگذارند؟ شايد آقاي ب دروغ گفته بود كه تب دارد؟ يا شايد اشتباه كرده بود كه خيال مي كرد فقط يك درجه تب دارد و شايد 4 درجه تب داشت؟

آقاي ب فقط و فقط يك دكتر در اين چند سال اخير ديده است كه با دقت تمام و با حوصله تمام به حرف آدم گوش مي دهد، با حوصله و دقت معاينه مي كند و داروي بي خودي هم نمي نويسد. آقاي ب مي پرسد : چه بلايي به سر نسل جديد دكترهاي اين مملكت آمده است؟ چرا آن دكترهاي خوب قديمي به اين موجودات بي حوصله، بي دقت و كم سواد تبديل شدند؟

آقاي ب بايد در انتها تبليغ آن يك دكتر خاصي كه نام برد را هم بكند: خانم دكتر پريسا پورصميمي. چند سال پيش در ميدان كاج مطب داشت. بعد تر هم در بيمارستان آسيا بود. آقاي ب دو سه سالي است كه از ايشان خبر جديدي ندارد.

آقاي ب دو سه سالي است كه از بسياري از چيزهاي خوب قديمي خبر جديدي ندارد.

Labels: آقاي ب

نوشته شده در ساعت 10:08 AM

٭


اسب حيوان نجيبي است
---------------------
اينكه مي گويند اسب حيوان نجيبي است بي خود نيست. آقاي ب اينرا با حساب و كتاب مي گويد.
آقاي ب مي داند كه ابعاد اسكناس 100 دلاري تقريبا 15.6 * 6.6 سانتي متر است.
آقاي ب فرض مي كند كه اين اسكناس از ورق 80 گرمي توليد بشود ( البته اين فرض غلط است و اسكناس سبك تر از اين است اما شما اين فرض غلط را بر آقاي ب ببخشيد).
ماشين حساب آقاي ب كه از اينجا رشته كار را بدست مي گيرد حساب مي كند كه وزن يك برگ اسكناس 100 دلاري عبارت خواهد بود از :
15.6*6.6*80/10000=0.82 gr/note
آقاي ب مي داند كه يك اسب هر روز حدود 10 كيلوگرم غذا مي خورد. در نتيجه اگر اين اسب بخواهد از اسكناس هاي 100 دلاري تغذيه كند خوراك هر روزش عبارت خواهد بود از :
10*1000/0.82=12195 note
يا 1219500 دلار ناقابل.
در نتيجه ميزان خوراك اين اسب نجيب در طي يك دوره چهار ساله عبارت خواهد بود از :
1219500*(3*365+366)= 1781689500 Dollar
يا همان 1.78 ميليارد دلار ناقابل خودمان.

با توجه به اينكه آقاي رئيس جمهور موفق شده اند كه يك تنه 80 ميليارد دلار ناقابل (همان چرك كف دست سابق) را در طي اين مدت سه سال و اندي مصرف كنند مي شود گفت :
80/1.78=44.94
در واقع ايشان يك تنه به اندازه 45 عدد اسب اسكناس 100 دلاري خورده اند. عجيب نيست كه چند روزي است كه خبري از ايشان نيست. خودشان مي گويند در اثر خستگي مفرط است اما به نظر مي رسد كه ايشان رودل نموده اند.

اقاي ب پيشنهاد مي كند كه برنامه غذايي اسب مذكور از اسكناس 100 دلاري به اسكناس 5000 توماني تغيير كند، در اين حالت تعداد اسبهايي كه سير مي شوند از مجموع تعداد اعضاي هيات دولت و نمايندگان مجلس با خانواده هايشان هم بيشتر مي شود.

تازه از تاپاله هاي حاصله هم مي توان در بهبود كشاورزي استفاده كرد.
كم نيست، 656 تن تاپاله مي شود. تقريبا 100 كاميون.

Labels: آقاي ب, اسب, ماشين حساب آقاي ب

نوشته شده در ساعت 11:18 AM

٭ كوكوي دو شب مانده آقاي نامجو
(يا چه كسي گل گلدون خانم غانم را شكست)
0(يا چيزي كه دلقك آقاي ديلان به دزدشان گفت)0
-----------------------------------------
يكم. آقاي ب مي خواهد از اين پست سيستم شماره گذاري اش را عوض كند. بجاي 1 مي خواهد بنويسد يكم و بعد آنرا بولد كند.
دوم. آقاي ب بايد قبل از هر چيز تكليف خودش و شما را روشن كند: آقاي ب از آقاي نامجو خوشش مي آيد. اين حرف يه معني اين نيست كه فكر مي كند كه همه آهنگهاي آقاي نامجو خوب است، آقاي ب فكر مي كند كه بعضي از آهنگهاي آقاي نامجو خوب است و بعضي ديگرشان هم تجربيات خيلي جالبي هستند.
سوم. چيزي كه نظر بسياري از طرفداران آقاي نامجو را گرفته است،ترانه هاي متفاوت ايشان است تا تجربيات موسيقايي شان. عبارت عشق پانزده سانتي خيلي بيشتر از چهچه زدن روي صداي گيتار برقي در ياد ما مانده است.
چهارم. و از قضا همين ترانه ها موضوع صحبت آقاي ب هستند.
پنجم. آقاي ب كه نوجوان بود، طرفدار پر و پا قرص پينك فلويد بود. بعد تر آيرون ميدن ، امگا و جين را كشف كرد و آخر از همه باب ديلان را. وقتي از آقاي ب نوجوان مي پرسيديد كه چرا اينها را دوست دارد مي گفت بخاطر "اشعار"شان.
ششم. آقاي ب دفتر سياه كوچكي داشت كه جمله ها و عباراتي را كه از اين آهنگها دوست داشت در آنها مي نوشت. جمله هايي كه هنوز هم بسياري شان در ياد آقاي ب هست و هنوز هم گاه گاه با خودش زمزمه مي كند.مثل آن "There must be some way out of here" اي كه دلقك آقاي ديلان به دزدشان مي گفت.
هفتم. اين آهنگ را آقاي ب آخر روي ب نواري داشت كه روي الف اش كنسرت زنده اي بود از يو تو. روي ب اين نوار ملقمه اي بود از چيزهاي مختلفي كه آقاي ب تا سالها خيال مي كرد كه باز هم از يو تو هستند و به همين خاطر آنها را هم مي پرستيد. آقاي ب بعدها فهميد كه روي ب نوار ملقمه اي بوده از امگا، جين و باب ديلان. آقاي ب مطمئن است كه آن آهنگ All along the watch tower اي كه در اين نوار بود، حتما به صداي خود باب ديلان نبود، اما اينكه به صداي چه كسي بود، هنوز هم نمي داند.
هشتم. نوارهاي سوني آبي رنگ كه بعدتر ها با نوارهاي بي رنگ ماكسل تكميل شد، گنجينه بزرگ آقاي ب بود. آن سالها، سخت بود پيدا كردن آثار خاص موسيقي. براي آقاي ب، پيدا كردن Piper at the gates of down سخت تر از پيدا كردن نسخه اصل كارهاي پيكاسو بود.
نهم. آقاي ب بعدتر ها كه بزرگ شد، "شعر" انگليسي هم خواند و بعد فهميد كه نسبت ترانه هاي پينك فلويد به اشعار ادبي انگليسي مثل نسبت ترانه هاي ابي است به اشعار حافظ. بعد از اين با دقت بيشتري كلمات "ترانه" و "شعر" را بكار برد.
دهم. يكي از چيزهايي كه ترانه را از شعر جدا مي كند، اين است كه ترانه خيلي وقتها فاقد ساختار درست و حسابي است. يك شعر در تماميت خود انسجام دارد اما ترانه مي تواند از مجموعه اي جمله بي ربط به هم تشكيل شده باشد. فقط كافي است كه اين جمله هاي بي ربط در يك فضاي حسي و با يك ريتم باشند. مثلا در همين ترانه معروف "گل گلدون"، يكبار اگر متن اين ترانه را بخوانيد متوجه مي شويد كه الحق نصف اين جمله ها بي معني هستند
يازدهم. آن سالهايي كه آقاي ب به هزار زحمت و از هزار سوراخ يك كاست جديد پيدا مي كرد، اينترنت هنوز نبود، بعدها هم كه آمد، ترمينالهاي سبز و سياه دانشگاه بود. قبل از Http، فقط gopher بود و ftp لعنتي. بايد آدرس سايت را مي داشتي، بعد دايركتوري فايل مي گرفتي و اگر چيزي كه مي خواستي بود، مي گرفتيش. گاهي گرفتن متن يك آهنگ يك ساعت طول مي كشيد. دانلود كردن آهنگ كه اصلا حتي در روياهاي ما هم نبود.
دوازدهم. آقاي ب عاشق انسجام منطقي است. عاشق ساختار اثر هنري است. عاشق نظم و دقت در توليد اثر هنري است. براي همين هم گاف هاي اثر هنري بدجوري توي ذوقش مي زند. خارج شدن اثر از انسجام منطقي هم به همچنين. اصلا بخاطر همين گافها و عدم انسجامها است كه بعضي نويسنده ها از چشم آقاي ب افتاده اند، مثلا صادق هدايت كه اگر وق وق ساهاب اش نبود آقاي ب كلا اسمش را هم نمي آورد.
سيزدهم. آقاي ب به اوضاع دنيا و از همه بدتر اوضاع مملت نگاه مي كند و مي گويد:
There must be some way out of here.
و به ميمنت عدد سيزده اين پست را تمام مي كند.

Labels: آقاي ب

نوشته شده در ساعت 2:28 PM

٭ آقاي ب و نوستالژي و الباقي قضايا
------------------------

1- حتي يك نفر آقاي ب هم گاهي نوستالژي مي گيرد. علي الخصوص وقتي كه ياد دوستان سفركرده اش ميفتد.
2- مثلا عروسي آقاي بارون علي ونگز فاتح تگزاس كه يك عدد عكس اختصاصي براي آقاي ب فرستاده است.



3- يا مازيار و مريم كه همين يكي دوهفته ديگر بچه دار مي شوند، يا نيما كه استاد شده است ( و من واقعا دلم براي شاگرداني كه استادي انقدر سخت گير دارند مي سوزد. نيما اگر اينجا را مي خواني بخاطر من به آنها رحم كن! ياد دوران دانشجويي خودمان بيفت) يا علي پاك يا پدرام كه خودش را تازگي ديدم اما پسر نوزداش را فكر نكنم تا دو سه سال ديگر هم ببينم.
4- براي آنها كه اروپا هستند انقدر دلم تنگ نمي شود، شايد بخاطر اينكه به نظرم در دسترس ترند. شايد بخاطر اينكه آمريكا انقدر دور است و انقدر ويزا گرفتنش دشوار كه سفر را غير ممكن مي كند. شايد بخاطر اينكه بالاخره هر از گاهي گذار آدم به اروپا ميفتد و حتي اگر هم دوستانش را نبيند، لااقل امكانش هست.
5- يعني شما اگر به اندازه يك كلمه هم لب خواني بلد باشيد مي توانيد بفهميد كه حضرت بارون علي ونگز دارد در اين عكس مي گويد "الهي من بگردم".
6- آقاي ب هم دچار بيماري گودر شده است. انقدر كه گرفتار گودر است نه وقت دارد كه چيزي بنويسد، نه وقت دارد كه وبلاگ دوستانش را بيرون از گودر بخواند و در نتيجه ديگر كامنت هم براي دوستانش نمي نويسد. آقاي ب مي گويد گودر مثل اعتياد مي ماند، آقاي ب از همان روز اولي كه گودر را ديده است مي خواهد تركش كند، اما نمي شود.
7- آقاي ب چند روزي است كه زير لب زمزمه مي كند "اي به سياهي كشيدگان" و گمان مي كند كه بايد اين عبارت را جايي در شعري بكار ببرد. اما هر چقدر كه تلاش مي كند فكرش را بر شعر متمركز كند، تنها واژگاني كه در ذهنش سرازير مي شوند اين است كه : "كلنگ از آسمان افتاد و نشكست"
8- آقاي ب در شهرستان ايرانشهر راه مي رفت. پسركي كنار جوب نشسته بود. پسرك به آقاي ب گفت "تف تو روت"
آقاي ب از اين عجايب در اين منطقه زياد ديده است ، در نتيجه حتي رويش را هم بر نگرداند.
پسرك دوباره گفت : حاجي، حاجي حاجي تف تو روت.
آقاي ب سرش را هم بر نگرداند.
پسرك گفت: حاجي تف تو روت، حاجي تف تو روت
آقاي ب اماسرش را هم برنگرداند.
پسرك انقدر گفت حاجي تف تو روت كه آقاي ب دور شد و بقيه قصه را نشنيد.
9- آقاي ب مي خواست به پسرك بگويد : "كلنگ از آسمان افتاد و نشكست". ولي نگفت.
10- كسي دستمال دم دست دارد كه آقاي ب اين تف ها را پاك كند؟
11- يعني اين كلنگ واقعا چرا نشكست؟ آيا توزيع تنش در كلنگ به گونه اي انجام شد كه در هيچ نقطه اي از كلنگ ميزان انرژي در واحد حجم كلنگ از ميزان قابل تحمل آن بيشتر نشد، آيا رفتار غير خطر كلنگ ياعث شد كه انرژي زيادي در يك مد غير خطي جذب شود و در نتيجه از شكست كلنگ جلوگيري شد؟ آيا آسمان كوتاه بود و در نتيجه انرژي جنبشي كلنگ در هنگام زمين خوردن كم بود؟ آيا زمين نرم بود و در نتيجه ضربه وارده به كلنگ كم بود؟ آيا كلنگ روي كره ماه سقوط كرده بود و بدليل كم بودن شتاب جاذبه نيروي زيادي به كلنگ وارد نشده بود؟ يا آيا اصلا كلنگش لاستيكي بود؟

Labels: آقاي ب

نوشته شده در ساعت 12:34 PM

٭ به لطف منصور چيزهايي را دوباره پيدا كرده ام كه اصلا يادم نبود وجود داشته اند، مثلا اين:


سرود ناتمام‌ مرد عاشق‌ (به‌ ش‌.)
========================================

نه‌
ديگر آن‌ مرد تنها
بر راه‌ سرد برفي‌ نيستم‌.
بهار رسيده‌ است‌
با آواز چكاوكان‌
و غلغله‌ دلنشين‌ رود
كه‌ ترا عاقبت‌ يافته‌ ام‌
دست‌ در دست‌
چشم‌ بر چشم‌.


به‌ شاليزار مي‌ جستمت‌
دختران‌ همه‌ دامنهاشان‌ رنگين‌ بود
گونه‌ هاشان‌ سرخ‌
و بر لبانشان‌ يكي‌ لبخند
از آنگونه‌ كه‌ من‌ بر لبان‌ تو مي‌ خواستم‌.
من‌ مست‌ بوي‌ شالي‌ بودم‌
بوي‌ عشق‌
دختران‌ را يك‌ يك‌ خيره‌ نگريستم‌
و چشمان‌ ترا آن‌ ميان‌ نديدم‌.


شـهر ها را همه‌ به‌ دنبال‌ تو گشتم‌
كوچه‌ ها را همه‌ به‌ دنبال‌ تو گشتم‌
خانه‌ ها را پنجره‌ به‌ پنجره‌ جستم‌
از هر قط‌ـره‌ باران‌ تو را خواستم‌
از هر گل‌ كه‌ روييد تو را خواستم‌
به‌ چشمان‌ زمين‌ همه‌ خيره‌ شدم‌
و نيافتمت‌.
اما از تمام‌ درختان‌ شنيدم‌
كه‌ پرندگان‌ نام‌ تو را مي‌ خواندند
و تمام‌ راهها را
عط‌ر گيسوان‌ تو آكنده‌ بود.


ماه‌، آرام‌ از دشت‌ مي‌ گذشت‌
من‌ چوپاني‌ بودم‌ خيره‌ به‌ بركه‌ اشك‌
و آن‌ ميان‌ تو را ديدم‌
چهره‌ ات‌ بر آب‌ موج‌ مي‌ زد.


به‌ جستجويت‌
يازده‌ كرانه‌ صبح‌ را درنوشتم‌
به‌ هر يك‌ سرودي‌ خواندم‌
به‌ هر موج‌ پيغامي‌ دادم‌
و به‌ آن‌ پژواك‌ كه‌ برنيامد
بادبان‌ بركشيدم‌.


ترا آنروز يافتم‌ كه‌ ط‌وفان‌ بر آمد
ديدم‌ كه‌ باد به‌ درختان‌ پيچيد
و ديدم‌ كه‌ از هر برگ‌ سرودي‌ بر خاست‌
ديدم‌ كه‌ پرندگان‌ همه‌ سرپناهي‌ جستند
و من‌ ترا يافتم‌ كه‌ سرپناه‌ من‌ باشي‌.
چيزي‌ گفتمت‌ از عشق‌ و از ط‌وفان‌
از غافلان‌ و ناهمسازان‌
دست‌ بر شانه‌ تو نهادم‌
و تو
بي‌ كلامي‌
سر بر شانه‌ من‌ گذاردي‌.


ترا خواستم‌ كه‌ شادترين‌ دختر زمين‌ باشي‌
و تو زيباترين‌ خواهر مهتاب‌ شدي‌.


گيسوانت‌ شب‌ را ماند به‌ عط‌رش‌ مست‌ كننده‌
كه‌ قابي‌ است‌ بر چهره‌ ات‌
مهتاب‌
و ستارگان‌ تقليدي‌ دور اند
از چشمان‌ زيباي‌ تو.
لبانت‌ توت‌ فرنگي‌ هاي‌ وحشي‌ را ماند
سرخ‌ و شيرين‌.
و شانه‌ ات‌ شاخه‌ ايست‌
كه‌ من‌
فاخته‌ اي‌ به‌ گلويم‌ خونين‌ از دوري‌ تو
بر آن‌ آشيان‌ گزيده‌ ام‌.


حضورت‌ آرامش‌ هستي‌ است‌
و اط‌مينان‌ وجود
و به‌ چشمانت‌ كه‌ خيره‌ شوم‌
مي‌ دانم‌
كه‌ تو او-كه‌-مرا-تنها-خواهد-گذاشت‌ نيستي‌.


عشق‌ بر زمين‌ جاري‌ شد
بر فرش‌ سرخ‌
و گل‌ قالي‌ ما را در بر گرفت‌
راست‌ همانگونه‌ كه‌ گل‌، گرده‌ را به‌ خود مي‌ پذيرد
و زمين‌، دانه‌ را
و عشق‌ ما غنچه‌ اي‌ بود
و گلي‌ شد.


ملكه‌ تمام‌ روياها
دامنش‌ را بر مي‌ گيرد
و قدم‌ به‌ رود مي‌ گذارد
اما آب‌ را زهره‌ آن‌ نيست‌
كه‌ پايش‌ را تر كند.
من‌ اين‌ سوي‌ رود آغوش‌ گشوده‌ ام‌ اش‌.


نه‌
ديگر چوپان‌ تنهاي‌ دشت‌ برفي‌ نيستم‌
تمام‌ ترديد از دلم‌ رخت‌ بربسته‌
و تمام‌ انتظ‌ار
مرا پايان‌ رسيده‌ است‌.
قلبم‌ از يقين‌ پر است‌.


انگشتان‌ من‌ قلمي‌ را ماند
محو جوهر سياه‌ گيسوان‌ تو
و چنين‌
سرود ناتمام‌ مرد عاشق‌ را مي‌ نويسمت‌
تا شهريار فاتح‌ تمام‌ قصه‌ هاي‌ تو باشم‌.

25/2/79
نوشته شده در ساعت 6:09 PM

٭ بعضي عكس ها يك نقش خاصي در وبلاگستان دارند.
مثلا عكس من ، خانم پرده و رنگ، خانم مكين و آقاي منصور، سر هرمس مارانا و خانم كوكا لايت.
محل: عروسي آقاي كورش بيدار و خانم خيلي پرنور


توضيح عكس: معلوم است ديگر، كراوات يعني آقاي ب. بقيه هم كه كلا معلوم است كي به كي است.
نوشته شده در ساعت 11:37 AM

٭
نوشته شده در ساعت 10:43 AM

٭ بسي رنج برديم در اين سال سي
كه رنج برده باشيم فقط.
مرسي.

نوشته شده در ساعت 5:13 PM

٭ ماشين حساب آقاي ب و همين يك ساعت
--------------------------------
به مناسبت شب هاي قدر، ساعت كار بانك ها در روزهاي شنبه و چهارشنبه يك ساعت ديرتر آغاز مي شود.
ماشين حساب آقاي ب خوانده است كه ميزان نقدينگي در كشور ايران حدود 164 هزار ميليارد تومان است.
با حساب بهره 12 درصد، ميزان بهره (همان كارمزد خودمان) سالانه 19680 ميليارد تومان مي شود.
هر ماه كاري 194 ساعت و در نتيجه كل سال كاري2328 ساعت است.
در نتيجه بهره اين پول در اين دو ساعتي كه بانكها تعطيل هستند مي شود تقريبا 17 ميليارد تومان.
با اين پول مي شود 15 عدد مدرسه ساخت يا 6 عدد پل.

فرق ما با كشورهايي كه پيشرفت مي كنند در همين يك ساعت هاست.

Labels: ماشين حساب آقاي ب

نوشته شده در ساعت 8:42 AM

٭ 1- دلم يك قصه ساده مي خواهد. يك چيزي به سادگي قصه هاي دوران كودكي مان. قهرمان شجاعي كه با انواع ديوها و اژدها ها مبارزه مي كند و شاهزاده قصه را از برجي كه در آن زنداني است نجات مي دهد. يك چيزي شبيه "زيباي خفته" با آن آهنگ فراموش نشدني :
I know you , I've danced with you once upon a dream.

http://corky.net/scripts/SleepingBeauty.html
http://disney.go.com/disneyatoz/familymuseum/exhibits/articles/sleepingbeautymusic/index.html

2- زير لب با خودم مي گويم : once upon a dream.

3- Once upon a dream آقاي ب از خواب بيدار شد و ديد كه تمام عنان مملكت در دست اوست.
تمام مردم مملكت پاي پنجره آقاي ب جمع شده اند كه قانون اساسي جديد را بنويسد، كه رئيس جمهور جديد را برايشان انتخاب كند، كه ساختار جديد قوه قضائيه را مشخص كند و در مورد چگونگي كنترل قوانين مجلس و تطابق آن با قانون اساسي تصميم بگيرد.
آقاي ب اول از همه از قانون انتخابات شروع كرد، آقاي ب نوشت:
كليه شهروندان كشور ايران مي توانند براي كليه انتخابات نامزد شوند، مگر آنكه در دادگاه صالحه به محكوميت از حقوق شهروندي به طور قطعي محكوم شده باشند. دادگاه محكوميت از حقوق شهروندي نمي تواند براي يك شخص پس از شروع رقابت هاي انتخاباتي شروع بكار كند و محكوميت قطعي فوق بايد پيش از نام نويسي به اطلاع فرد رسانده شده باشد.
براي هر يك از رده هاي انتخاباتي ، فرد بايد تعداد مشخصي امضا كه در كلانتري هاي محل به ثبت رسيده باشد جهت پشتيباني از نامزدي خود ارائه دهد:
براي نامزدي انتخابات شوراها در شهرهاي بزرگ : 500 امضا
براي نامزدي انتخابات مجلس در شهرهاي بزرگ : 5000 امضا
براي نامزدي انتخابات رياست جمهوري : 50000 امضا
. . .
( يا يك چيزهايي شبيه به اين) ب
تمام نامزدهاي انتخابات مي توانند در تمام حوزه هاي راي گيري نماينده داشته باشند. نماينده نامزدها در صورت تشكيك در روند راي گيري يا شمارش آرا، مورد را با ذكر شواهد و دلايل به دادگاه انتخابات اعلام مي نمايد، دادگاه موظف است ظرف مدت 24 ساعت حكم قطعي را درباره وضعيت صندوق مورد بحث ارائه كند. كليه شواهد و برگه هاي آرا تا زمان اعلام راي قطعي دادگاه بايد حفظ شود.
. . .
( و يك چيزهايي شبيه به اين) ب.

4- Once upon a dream آقاي ب كارفرمايي خواهد داشت كه از جوب بيرون نيامده است. كارفرمايي كه يك كلمه حرف خواهد فهميد، كارفرمايي كه حق الزحمه آقاي ب را خواهد پرداخت. كارفرمايي كه برنامه زمانبندي حالي اش مي شود و خودش هم براي پروژه اش برنامه ريزي منطقي دارد و انقدر آقاي ب را خون به جگر نمي كند.

5- Once upon a dream آقاي ب بي خيال همه چيز مي شود، جنگلي به زيبايي آنچه در "زيباي خفته" بود پيدا مي كند، دست عزيزترينش را مي گيرد و مي رقصد و آواز مي خواند.

6- Once upon a dream...

Labels: آقاي ب

نوشته شده در ساعت 10:00 AM

٭

آقاي ب نمي داند بخندد، گريه كند، زوزه بكشد يا دوبامبي توي سر خودش بزند

------------------------------------------------------------------

منبع : سايت تابناك

به دستور مديران راه و ترابري استان کرمان و معاونت راهسازي اين اداره کل، ورود ارباب رجوع زن به اين اداره ممنوع شد.

به گزارش خبرنگار «تابناک» به نقل از يک سايت محلي، زنان ارباب رجوعي که در مورخ 13/6/87 به ساختمان معاونت راهسازي يکي از ادارات دولتي استان کرمان مراجعه کردند، با صحنه‌اي دور از انتظار روبه‌رو شدند؛ نگهبانان اين اداره کل، بنا بر دستور، از ورود اين زنان که عمدتا نمايندگان شرکت‌هاي پيمانکاري و مهندسان مشاور طرف قرارداد اين اداره هستند، به ساختمان معاونت راهسازي جلوگيري کردند.

اين عده در پاسخ به اعتراض‌هاي خود، اين پاسخ را دريافت کردند که: «از اين به بعد، بايد همه نمايندگان شرکت‌هاي پيمانکاري و مهندسان مشاور، مرد باشند و ديگر به زنان اجازه ورود به اين اداره کل و پيگيري کارهايشان داده نخواهد شد.»

يک روز بعد، يعني در تاريخ 14/6/87 تعدادي از زنان يادشده با نوشتن نامه‌اي به مدير کل اداره مذکور به اين موضوع اعتراض کرده و خواستار آن شدند که وضعيت به حالت سابق برگردد و يا مجاز نبودن ورود بانوان به اين اداره کل به صورت کتبي به شرکت‌هاي متبوعشان اعلام شود. البته تاکنون پاسخي به اين نامه داده نشده است و مسئولان آن اداره کل، از دادن دستور کتبي در اين باره سر باز مي‌زنند.

گفتني است، به رغم گذشت چندين روز از آغاز اين ماجرا، هنوز هم دبيرخانه اين اداره، هيچ نامه‌اي از ارباب رجوع‌هاي زن تحويل نمي‌گيرد و پاسخ هيچ نامه‌اي را هم به آنها نمي‌دهد، در حالي که مردان به راحتي و همچون سابق به مراجعات خود و پيگيري کارهايشان ادامه مي‌دهند.

Labels: آقاي ب

نوشته شده در ساعت 12:37 PM

٭ از "ميناي شهر خاموش" خوشم آمد.
فقط بخاطر يك لحظه، يا شاهد هم كمتر از يك لحظه.
بخاطر يك صدا.
آواز تمام مردگان زمين كه كه در جزئي از لحظه در موسيقي فيلم آنجايي كه قبرستان بم را نشان مي داد شنيده شد.

صداهاي زيادي را در زندگيم شنيده ام. موسيقي هاي خيلي جذاب و روح نواز.

اما اين اولين باري بود كه صداي تمام مردگان زمين را يكجا شنيدم.
نوشته شده در ساعت 7:32 PM

٭ آقای ب و احترام به آداب و اعتقادات مذهبی
--------------------------------------
1- آقای ب می پرسد : چرا باید به اعتقادات و آداب مذهبی احترام گذارد؟

2- چرا هیچکس در عوض به اعتقادات و افکار غیر دینی دیگران احترام نمی گذارد.
مثلا چرا بی اعتقاد ها، جلوی فامیل مذهبی شان روسری سر می کنند اما با اعتقادها جلوی فامیل بی دین شان مینی ژوپ نمی پوشند؟
چرا فکر می کنید که نباید جلوی آدم مذهبی در مورد اشتباهات عقاید دینی حرف بزنید اما جلوی آدم کمونیست به کمونیسم فحش می دهید؟

3- آقای ب فکر می کند که وقت آن است که این تابو شکسته شود: آداب دینی هیچ چیز ویژه ای ندارند که شایسته احترام ویژه باشند.

4- هیچ دلیلی ندارد که جلوی روزه دار غذا نخوریم یا سیگار نکشیم یا آب ننوشیم.

5- اصولا آقای ب هیچ ویژگی شایسته احترامی درغذا نخوردن نمی بیند. هیچ خاصیتی هم برای روزه قائل نیست.

6- خیلی ها مدعی اند که روزه برای سلامتی مفید است. این ادعا هیچ اساس علمی ندارد. تنها چیزی که می تواند چنین ادعایی را اثبات کند آن است که نشان داده شود که میزان مراجعات مردم به پزشک بعد از ماه رمضان کمتر از قبل از آن است. فکر می کنم که تمام ما می دانیم که چنین مطلبی صحت ندارد. آن چیزی که می تواند برای سلامتی مفید باشد ،خوردن غذای سالم و احتمالا در مورد بعضی ها رژیم گرفتن است. اما آب نخوردن به مدت 12 ساعت هیچ کمکی به بهبود سلامتی نمی کند. ( آقای ب پزشک نیست اما انقدرها می فهمد که کلیه برای کارکردن احتیاج به آب دارد و نمی تواند تصور کند که در چه مورد خاصی ممکن است بدن بدون آب بهتر کار کند)

7- آقای ب علی الخصوص حرصش می گیرد از کسانی که در ماههای دیگر سال همه جور فسق و فجور می کنند اما در ماه رمضان روزه می گیرند. آقای ب حتی یک نمونه خیلی جالب سراغ دارد که اصلا به وجود خدا اعتقاد ندارد اما روزه می گیرد.
آقای ب می تواند درک کند که کسی به دینی معتقد باشد و آداب آن دین را رعایت کند اما اصلا نمی پذیرد که توجیهات بی ربط علمی برای عمل به این آداب مطرح شود. ( مثل ارتباط اشعه کیهانی و وارد شدن به توالت با پای چپ یا تشعشع اشعه از موی نامحرم)

8- آقای ب می گوید : اگر آدمها اقلا به اندازه یک نخود از مغزشان استفاده می کردند، دنیا جای بهتری بود..

Labels: آقای ب

نوشته شده در ساعت 12:26 PM

٭ 1- هنوز فکرهام رو جمع نکرده ام. اما این وسط یک چیزی رو پیدا کردم. شیوه دفاعی "گله ای".
2- حیوانات زیادی از این شیوه استفاده می کنند. خیلی از ماهیها مثلا.وقتی که گله به اندازه کافی بزرگ باشه، حیوان مهاجم گیج میشه. نمی دونه دنبال کدوم شکار بره و گله هم با رقص عجیبش اون رو گیج تر هم می کنه.فکر می کنم که راه حل مبارزه با چماق بدست ها باید یک چیزی شبیه به این باشه.
3- یک چیز دیگر هم هست که فکرم را مشغول کرده است. یک ضرب المثل:حواستان باشد که چه چیزی را آرزو می کنید، چون ممکن است آرزویتان به حقیقت بپیوندد.درست مثل آرزوی جمهوری اسلامی.
4- وسط این فکرهای مغشوش که انگار جمع شدنی نیست، اما یک چیزی هم هست. یک نبرد اساطیری.فکر می کنم که انگار زندگی ما نبرد اسطوره هاست. اسطوره هایی که هرکداممان ساخته ایم یا انتخاب کرده ایم برای اینکه ارزشهای زندگی ما را شکل بدهند که سر مشق ما بشوند و انگار این نبرد سنت و مدرنیست ما خودش را در یک نبرد اساطیری بین علی و فاطمه از یک طرف و بیل گیتس و پاریس هیلتون از طرف دیگر نشان می دهد.چیزی که مشخص است این است که علی و فاطمه موفق شدند که گوگوش و جان وین را شکست بدهند. اما معلوم هم نیست که از پس بیل گیتس و پاریس هیلتون هم بر بیایند
5- از یک نفر سنی می پرسم که به اعتقاد سنی ها آخر زمان چه می شود، می گوید قیامت، می پرسم یعنی قبلش منجی نمی آید، می گوید "نه".
6- باورتان می شود که به همین راحتی، مرکز تصورات دینی شیعیان را،90 درصد بقیه مسلمانان قبول ندارند.
نوشته شده در ساعت 12:05 PM

٭ آقای ب و تفکر انتقادی
-----------------------------
1- آقای ب مدتی است که خیلی خیلی در فکر است.
2- فکر های آقای ب ربط چندانی به ماجرای مدرک تقلبی آقای کردان ندارد.
3- فکر آقای ب معطوف به این است که آقای ب واقعا چه می خواهد
4- منظور آقای ب خیلی ساده است: بسیاری از ما می دانیم که چه چیزی نمی خواهیم. اما آیا واقعا می دانیم که چه چیزی می خواهیم
5- آقای ب مشخصا منظورش مسایل سیاسی است. خیلی ها وضعیت فعلی را نمی خواهند، اما هیچ هم معلوم نیست که چه چیزی می خواهند. تنها فکری که دارند این است که "اینها" بروند اما هیچ فکری نمی کنند که چه کسانی بیایند.
6- رو راست باشیم : فرض کنیم که نظارت استصوابی نیست. تقلبی هم در کار نیست، بسیج و سپاه هم دخالت نمی کنند. آیا کسی وجود دارد که شما به عنوان کاندیدای مطلوب خود برای انتخابات مجلس یا ریاست جمهوری معرفی کنید؟ آقای شازده؟ یا دارو دسته دلقک ها و رقاص ها به سرکرده گی ضیا آتابای؟
فرض کنید که فردا به شما می گویند که قانون انتخابات را شما بنویسید، آیا هیچ ایده ای دارید از اینکه انتخابات سالم از نظر شما یعنی چه؟
7- آقای ب مدتی است که در فکر است و مدتی دیگر هم باز در فکر خواهد بود پیش از اینکه بنویسد. آقای ب در پست های بعدی اش خواهد نوشت که اگر آقای ب توان آنرا داشته باشد که یک سیستم برقرار کند، چه جور چیزی باید انتظار داشت.
آقای ب فکر می کند که اگر اول همه ما فکر کنیم که اصلا چه چیزی را می خواهیم، خیلی بهتر می توانیم به آن برسیم. آقای ب فکر می کند که اول باید تعریف کنیم که آرمانهای ما برای زندگی چیست. آرمانهایی که بر اساس آن زندگی دلخواهمان را می چینیم.
آقای ب تا اینجا به این آرمانها فکر می کند ( و البته فکر هایش که پیش برود لابد آرمانهایش هم تغییر می کند) :
- صداقت و شفافیت کامل
- آزادی های لیبرالی
- عدالت قضایی
- عمل برنامه ریزی شده و تصمیم کارشناسی

8- آقای ب می گوید : "آزادیهای لیبرالی" آآآآآااااااه. "آزادیهای لیبرالی"

Labels: آقای ب

نوشته شده در ساعت 5:25 PM

٭ آرشيو خواني
----------------
1- تمام آرشيوم را خواندم. تك تك پست هايي كه اين مدت نوشته بودم ، با تمام كامنتهايي كه براي من گذاشته بوديد.

2- بعد رفتم سراغ آرشيو شبكه پيام و كلي از آرشيو شبكه پيام را خواندم. حيف كه برنامه اي كه با ويندوز qwk باز كند ندارم و مجبورم آن چيزهاي اندكي را بخوانم كه در فايل متني ضبط كرده ام.

3- آرشيو خواندن من دليلش نوستالژي نبود. در جستجوي چيز مشخصي مي گشتم : اينكه از كي و چطور رابطه من با ادبيات انقدر دور شد. از كي ديگر ننوشتم؟

4- جوابش هم خيلي ساده بود : از وقتي كه ديگر وقت نداشتم. از وقتي كه انقدر فكرم مشغول بود كه نمي توانستم به واژه ها و آهنگ آنها فكر كنم.

5- اما در ميان آرشيو محدودي كه از شبكه پيام دارم، چيزهاي بسيار درخشاني بود، مثل "چه شاعرانه نمي گويمت" خانم شين و مثل "كژال" ها.

6- "كژال" ها مجموعه غريبي بودند. يادتان كه هست؟ خيلي گنگ و شخصي و به نظر من هميشه سرشار از فاجعه اي ناگفته. هرچند مطمئن نيستم كه نويسندگانش با من هم عقيده باشند كه تمام اين داستان ها حول موضوع گنگ هراسناكي بود كه توصيف نمي شد.

7- ماجراهاي "ماه بانو" هم بود. همان داستان دسته جمعي اي كه بعد از دو سه قسمت اول، واقعا "تي آي " شد. و اصلا دليلي شد كه من آقاي مارانا را كشف كنم.

8- در آرشيو هايم اما چيز ديگري هم ديدم كه خوشحالم كرد: از همان ده سال پيش هم ، در بحث ها معتقد به منطق، به عدد و رقم و طرفدار پر و پا قرص آزادي هاي ليبرالي بوده ام.

9- "آزادي هاي ليبرالي" آآآآآااااااااه. "آزاديهاي ليبرالي". يعني فكر مي كنيد به عمر من قد بدهد كه در كشورم چنين موجود دست نيافتني اي را تجربه كنم؟

Labels: آرشيو خواني

نوشته شده در ساعت 2:11 PM

٭ آقاي ب و جوراب
-------------------
آقاي رئيس جمهور ديروز عصر ميزبان تعدادي از فعالان اقتصادي بوده اند و به گزارش تابناك :

رييس جمهوري با تاکيد براينکه کلمات «نمي شود و نمي توانيم» در مقابل اراده و همت بلند مردم ايران اسلامي مفهومي ندارد، گفت: مي توانيم به سرعت و در زمان کوتاه تري به اقتصاد اول جهان دسترسي پيدا کنيم.

آقاي رئيس جمهور احتمالا هيچ ايده اي از اينكه تناسب اقتصاد ما با اقتصاد اول جهان چيست ندارند. احتمالا يادشان هم رفته است كه در سند چشم انداز بيست ساله به عنوان يك آرزو مطرح شده است كه كشور اول منطقه ( آن هم منطقه اي به اين درب و داغاني) بشويم.

آقاي ب فقط يك عدد ارائه مي كند تا ببينيد كه ادعاي آقاي رئيس جمهور كه در همين سخنراني فرموده اند كه 10 ساله اقتصاد اول جهان مي شويم چقدر پرت است. آن يك عدد هم مربوط مي شود به توليد فولاد.
توليد فولاد ايران در سال حدود 10 ميليون تن است. امسال به اميد خدا نيم ميليون تن به اين مقدار اضافه مي شود.
براي مقايسه با توليد كننده اول دنيا آقاي ب يادآوري مي كند كه توليد فولاد چين در سال نزديك به 500 ميليون تن است.
با فرض اينكه تمام دنيا يك مدت دست نگه دارند و هيچ بهبودي در وضع خودشان ايجاد نكنند، با اين وضع ما هزار سال وقت لازم داريم كه از نظر توليد فولاد به چين برسيم.
هزار تا از اين هزار سال ها هم البته وقت لازم داريم كه از نظر چيزهاي ديگر به بقيه دنيا برسيم.

آقاي ب مي گويد : نمي شود يك عدد جوراب بچپانيم در دهان آقاي رئيس جمهور كه انقدر مزخرف نگويد؟

آقاي ب يكبار دو سال و نيم پيش هم اين ايده را داده بود، اينكه يك كاميون پر قرص واليوم به خورد ايشان بدهيم كه 4 سال تمام بخوابد و نتواند چرند بگويد. اگر همان موقع اين ايده خلاقانه آقاي ب اجرا شده بود ، كلي وضعمان بهتر از الان بود.

آقاي ب گفت جوراب و ياد ماجرا وبا افتاد... هي جواني كجايي كه يادت بخير.

Labels: آقاي ب

نوشته شده در ساعت 4:20 PM

٭ چند روزی است که افتاده ام به آرشیو خوانی. شروع کرده ام از اول همه چیزهایی را که در این وبلاگ نوشته ام می خوانم.
خواندم که آن اوایل نوشته بودم که وبلاگ قرار است جای خالی ادبیات را برای من پر کند. و البته در این 6 سالی که می نویسم، وبلاگم هر روز از ادبیات خالی تر شده است.
راستش دلم تنگ شده است برای نوشته های ادبی.
منظورم این نیست که خیال می کردم که نوشته هایم خیلی خوب است. راستش باید اعتراف کنم که بیشتر نوشته های من "اتودهای زبانی" بوده اند. تمرینهایی برای بررسی توانایی ها و محدودیت های زبان. خیلی کم پیش آمده که نوشته هایم را چیزی بیشتر از این بدانم.
در واقع برای من نوشتن متن ادبی کاری بسیار طاقت فرسا است. نوشتن و خط زدن و باز نوشتن و باز خط زدن. شاید ماهها یا هفته ها برای نوشتن متنی چند خطی وقت صرف کنم. برای همین هم هست که خیلی حسی از تولید اثر هنری به من نمی دهد.

خیلی کم اند نوشته هایی که واقعا دوستشان دارم و به یادشان می افتم.
مثل این یکی که فکر می کنم که آخرین نوشته ای است که می توانم نام شعر رویش بگذارم.



غزل مهر ( براي ش.)
----------------------------------
عشق براي آن است كه جهان شايسته زيستن باشد
چون آب كه براي خاك
يا نور كه براي شب
من به دنيا آمدم
تا براي تو باشم.

تا براي تو باشم
چون هوا كه براي پرنده هاست
يا اميد كه براي غم
يا ما كه براي هم
من بدنيا آمدم تا براي تو باشم

چشمه براي آب است
تا از آن بجوشد
و خاك براي گياه
تا درآن ريشه كند
عشق براي جهان است
تا آنرا شايسته زيستن كند
و من
بدنيا آمدم تا براي تو باشم.


مهر 82
نوشته شده در ساعت 3:40 PM

٭ آيا تاريخ تكرار مي شود؟
---------------------
آقاي ب قبول دارد كه تاريخ موضوع تكرار پذيري نيست و حتي در وقايعي كه بسيار مشابه به نظر مي رسند، تفاوت هاي زيادي وجود دارد.
اما شما تا بحال كتاب هجدهم برومر لويي بناپارت نوشته آقاي ماركس را خوانده ايد؟
مثلا اين صفحات را:

ص 184 :
بناپارت از یکسو گرفتار الزامات متناقض موقعیت خویش است و از سوی دیگر مثل چشم بندی گرفتار اینکه حواس بینندگانش را با تردستی های جدید ، دائم به خود جلب کند که ببینند "بدل" ناپلئون مشغول چه کاری است و در نتیجه خود را ناچار می بیند که هر روز "مینی" کودتایی راه بیندازد، دست به کارهایی می زند که کل اقتصاد بورژوایی را آشفته می کند، به همه چیزهایی که از نظر انقلاب 1848 مقدس می نمود دست می برد، کاری می کند که گروهی از مردم تسلیم انقلاب اند و گروهی دیگر شائق به انقلابی دیگر، و به نام نظم، هرج و مرج می آفریند ضمن آنکه با آلوده کردن حکومت به پلیدی و با رسوای خاص و عام کردنش، دیگر حرمتی برای حکومت باقی نگذاشته است.

صفحه 183 :
در وزارتخانه ها، در راس ادارات و ارتش، جماعت عجیب و غریبی هجوم آورده اند که در بهترین حالت هم معلوم نیست از کجا سر و کله شان پیدا شده، دار و دسته ای پر هیاهو از غربتی های گرسنه و غارتگر...

صفحه 180 :
تلاشهای از هر جهت متناقض این مرد بیانگر تناقضهایی است که در حکومت او وجود دارد. حکومتی که کورمال کورمال رفتن های آشفته، گاه در صدد بدست آوردن دل این طبقه است و گاه مهیای خوار کردن این یا آن طبقه دیگر، سرانجام هم به نتیجه ای نمی رسد جز اینکه همه آنها را در عین حال بر ضد خود بشوراند. این تزلزل عملی با مشی همایونی و قاطع مشهور در اقدامات حکومتی که با سر به راهی کامل از مشی عمو ( منظورش ناپلئون بناپارت است) تقلید می شود تضادی خنده دار دارد.

صفحه 176 :
خود ارتش هم دیگر گل سر سبد نسل جوان دهقانی نیست، خار بیابان لمپن روستایی است. این ارتش حالا قسمت اعظمش از بدل ها و جایگزین ها تشکیل می شود ، درست مثل خود بناپارت که بدل و جایگزین ناپلدون است. عملیات قهرمانی این ارتش هم حالا منحصر به سرریز به خانه های روستاییان و بزرن و ببند آنهاست.

صفحه 182 :
بناپارت دلش می خواهد که همه او را پدر نیکخواه همه طبقات جامعه بدانند ولی هر چیزی که او به یکی از طبقات می دهد ناگزیر باید از طبقه ای دیگر بگیرد... بناپارت دلش می خواهد منت گذار ترین مرد فرانسه باشد و کاری کند که همه مالکیت و کار فرانسه به دٍین شخصی او تبدیل شود. دلش می خواهد که کل فرانسه را بدزدد تا بعد آنرا به خود فرانسه هدیه کند.

البته بايد اعتراف كنم كه اينها را يكبار ديگر هم در همين وبلاگ نوشته بودم. داشتم آرشيوم را نگاه مي كردم، چشمم به اينها افتاد و به نظرم آمد كه هنوز هم تازه اند.

Labels: آقاي ب

نوشته شده در ساعت 6:06 PM

٭ آقاي ب و عباس
-------------------
آقاي ب خاطرات خوبي از عباس دارد.
سالهاي سخت قديم كه انقدر وفور نعمت نبود، تنها نوشاميدني اي كه گير ما مي آمد عرق آبراهام بود. تماس كه مي رفتي بايد مي گفتي "سلام اقا آبراهام، با عباس يك سر خونه ما نمي زنيد؟" و اگر دو تا يا سه تا گالن مي خواستيد مي گفتيد " با هر دو تا عباس ها" يا "عباس و دو تا داداش هاش".
به خاطر همين عباس بود كه محل عيش و عشرت ما، نامش شده بود "عباس آباد". اگرچه واقعا يك جايي در اتوبان صدر بود.

اما آن عباسي كه اين پست را درباره اش مي نويسم به اقاي آبراهام مربوط نيست. آن يكي عباس مجازي بود و اين يكي حقيقي. باروتان نمي شود، اين هم عكسش.














اين عباس يكي از خلايق دوست داشتني دنياست. اصلا يكي از دلايلي است كه من از شهر هانوفر خوشم مي آيد.
اگر گذارتان به آلمان افتاد و راهتان به هانوفر كشيده شد، حتما همانجا در مركز شهر، روبروي ايستگاه مركزي قطار، به ماركتاله ارنست آگوست Ernst August Markthalle برويد و آن وسط رستوران ايتاليايي آموروزا Amorosa را پيدا كنيد.
بعد به عباس بگوييد كه برايتان يك ليوان بزرگ آبجوي سياه بريزد و يك عدد اسنك هم برايتان بياورد. يادتان نرود كه سلام من را هم برسانيد.

اينكه چرا آقاي عباس از خلايق دوست داشتني دنياست، بخاطر چيزي است كه در دنيا ديگر سخت پيدا مي شود: صداقت.
وقتي كه به شما مي خندد ( يا با شما مي خندد) پشت خنده اش هيچ چيزي نيست بجز همان صوزت خندان، پشت صورت خندانش نه زهر هست و نه خنجري و نه انتظاري.
و باور كنيد وقتي كه ادعا مي كنم از اين خنده ها ديگر در دنيا كم پيدا مي شود.

از ايستگاه قطار هانوفر كه پياده شديد، صاف ميدان را رد كنيد و آن روبرو، به طرف كروپكه ، در ورودي ماركتاله است. وارد كه شديد، ده قدم صاف برويد و همان وسط آموروزا را پيدا كنيد و به عباس بگوييد : عباس آقا يك ليوان بزرگ آبجوي سياه به ياد آقاي ب.
آبجوي سياه نوشاميدني محبوب من است و البته كشف آنرا هم مديون يك نفر هستم : همين آقاي عباس.

Labels: آقاي ب

نوشته شده در ساعت 3:07 PM

٭ سويا و رب انار
---------------
به خاطر همين چيزهاست كه انقدر دوستت دارم
به خاطر اينكه بعد از اينهمه سال باز هم تجربه هاي تازه اي با هم داريم.
به خاطر اينكه بعد از اين همه سال باز هم چيزهاي تازه كشف مي كنيم.
براي من اهميت نماديني دارد اينكه شب سالگرد ازدواجمان يك سس تازه براي استيك اختراع مي كني.
مخلوط سس سويا، رب انار، كره و آرد.
و به خاطر تناسب تركيب اينها. به خاطر تناسب مقدار آرد سرخ شده در كره كه قوام كافي را به سس مي دهد و تناسب شوري سويا و ترش و شيريني انار.
مي داني كه تناسب چقدر براي من مهم است.
دوستت دارم به خاطر آنكه آن كسي نيستي كه بودي و آن كسي نخواهي بود كه هستي و دوستت دارم به خاطر اينكه متناسب با هم تغيير مي كنيم، رشد مي كنيم. به خاطر اينكه تجربه هاي تازه مي كنيم.
به خاطر همين چيزهاست كه انقدر دوستت دارم.
نوشته شده در ساعت 5:22 PM

٭ ترانه هاي فراموش شده
------------------
مي دوم. هزار تا کار دارم و اين وسط مي خواهم سونوگرافي کبد هم بکنم. به خاطر کلسترول که کمي زيادتر از حد نرمال است و فکر مي کنم که اگر همين حالا جلويش را نگيرم، 30 سال ديگر حسابي دردسر ساز مي شود.
از کنار پیرمردی رد می شوم که عصازنان در پیاده رو راه می رود. قدم به قدم با مکث زیاد.
من اما می دوم.به سونوگرافی که می رسم، دکتر هنوز نیامده است. من زونکن کارهایم را که با پیش بینی معطل شدن با خودم آورده ام باز می کنم و شروع می کنم به کار.تا دکتر بیاید، کارهایم را تمام کرده ام. خوشحالم که نتیجه سونوگرای مثبت است، کبد و کلیه ام کاملا سالم است و هیچ مشکلی ندارم.
در راه برگشتن، زونکن به بغل می دوم و از کنار همان پیرمرد رد می شوم. در تمام این مدت فاصله ای دو سه کوچه ای را طی کرده است، همانطور قدم به قدم ، با مکث زیاد.
به زندگی فکر می کنم. به اینکه چقدر علاقه به زندگی در انسان هست و چطور تا آخرین لحظه ها این علاقه به زنده بودن وبه دوام با آدم همراه است.
نمی خواهم موضوعی رمانتیک یا فلسفی از این گفته بیرون بکشم، برای من حیات موضوع ساده ای است: سه نوع مولکول در دنیا وجود دارند، آنهایی که هنوز همانی هستند که میلیونها سال پیش بودند و تحت تاثیر عوامل آب و هوایی تغییر نمی کنند ، آنهایی که تحت تاثیر عوامل پیرامونی تغییر می کنند و آن چیزی نیستند که میلیونها سال پیش بودند و یک حالت سومی که اگرچه تحت تاثیر عوامل بیرونی تغییر می کنند اما می توانند یک مولکول شبیه به خودشان بسازند و در نتیجه با وجودی که مولکول اولیه خودش بعد از مدتی نابود می شود اما نمونه مشابه آن در جهان باقی می ماند. به این حالت سوم می گوییم موجود زنده.
در حالی که می دویدم، آهنگی را زمزمه می کردم. نمی توانم بگویم که آهنگ را آیا قبل از اینکه پیرمرد را ببینم هم زمزمه می کردم یا نه.
همسرم می گوید که من وقتی که سوت می زنم یا آهنگ زمزمه می کنم معنی اش این است که در فکر هستم. می گوید که هر وقت در فکر هستم سوت می زنم. خودم هیچوقت دقت نکرده ام.
آهنگهایی که این مواقع زمزمه می کنم، هیچ ربطی به فکری که دارم یا موقعیتی که در آن هستم یا آهنگهایی که اخیرا شنیده ام ندارد.مثلا شب کنکور مرحله اول تا صبح قطعه ای از موتزارت در دستگاه صوتی اتاق من پخش می شد. سر جلسه کنکور که نشسته بودم، آهنگی در گوش من شروع شد به چرخیدن که می گفت :
come on join the joy ride , be a joy rider
.که از گروهی بود به نام Roxette که آن موقع ها معروف بودند.
هیچوقت این آهنگ را دوست نداشته ام فکر هم نمی کنم که در زندگیم یکی دوبار بیشتر این آهنگ را شنیده باشم. اما آن روز از صبح تا بعد از ظهر چیزی در گوش من می گقت :
come on join the joy ride , be a joy rider
.همین و بس، و باز تکرار می شد بی آنکه تکه دیگری از آهنگ به آن اضافه شود.
از سونوگرافی که بر می گشتم، همانطور که می دویم، صدایی در گوش من بود که می گفت :
شیطون بلا، شیطون بلائه. شیطون بلا، شیطون بلائه.
فکر می کنم که آخرین باری که این آهنگ را شنیده بودم ده پانزده سال پیش بوده است. هیچوقت طرفدار اندی نبوده ام. هیچوقت هم برای خودم آهنگ اندی نگذاشته ام. اما این صدا همینطور می گفت: شیطون بلا...

صداهایی که در گوش من هستند، همیشه هم انقدر مسخره و آزارنده نیستند. معمولا مسخره نیستند و شاید هم گاهی آزارنده باشند اما همیشه نه. مثلا وقتهایی که خوابم نمی برد، در گوش من انگار تمام صداهای دنیا با هم جمع می شوند، صدها نفر همزمان با هم حرف می زنند، بعضی هایشان داد می کشند و جیغ می زنند، صدای ماشین ها و حیوانات و همه صداهای دیگری که فکرش را بکنید.
اما بیش از اینها، آن لحظات دلپذیر رویای روزانه است، آن لحظات دلپذیری که زیباترین موسیقی ها تمام سر من را پر می کنند، گاهی تنها یک ساز و گاهی ارکستری کامل از سازها و بسیار از مواقع انگار دو سه تم مختلف اند که با هم نواخته می شوند و هر کدام از زیر دیگری بیرون می آیند و مدتی می درخشند تا باز جایشان را به تم بعدی بدهند و این میان معمولا یا ویولن است و یا فلوت که وقتی که شروع به درخشش می کند انگار روح من را با خودش می برد به زیباترین مکان آن رویای روزانه.
بارها از خودم پرسیده ام که آیا بهتر نبود که به جای آنکه تمرین موسیقی را کنار بگذارم، درس بخوانم و مهندس شوم، درس را کنار می گذاشتم و موسیقی می خواندم؟
و اگرچه حسرت این کار را همیشه داشته ام، باز هم آن نیمه منطقی ذهنم می گوید که نه. می گوید که همین مسیری که رفته ام برایم بهترین راه بوده است.

با این وجود هستند صداهایی که از اعماق می آیند، مثل آن ویولنسل جادویی که گاهی مرا می ترسانند، می ترسانند که شاید یک جسم مادی نتواند این صدا را در درون خود حبس کند و شاید تمام وجودم از صدایش از هم بپاشد.

Labels: موسیقی

نوشته شده در ساعت 5:10 PM

٭ آقای ب و تنها راه نجات
--------------------------
آقای ب باید تکلیف یک چیز را خیلی صریح روشن کند :
یک راه برای نجات ایران و فرهنگ ایرانی وجود دارد و آن هم واقع بینی است.

می گویند ملتی که خاطراتش از آرزوهایش بیشتر باشد، در سراشیبی مرگ است.

متاسفانه این اتفاقی است که برای ملت ما افتاده است. تمام چیزهای خوبی که در ذهن ماست، صدها سال پیش رخ داده است.
کورش کبیر دو هزار و پانصد سال پیش حقوق بشر را می شناخته است.
ایران دو هزار سال پیش ابرقدرت بوده است.
حافظ ششصد سال پیش شعر گفته است.
معماری اصفهان هم مال چند صد سال پیش است.
ابن سینا و رازی و ابوریحان هم همینطور.

اما آیا آرزوی مشترکی وجود دارد که ملت ما را به هم پیوند بدهد ؟
اگر هم هست که آقای ب از آن بی خبر است.

متاسفانه ملت ما به جای شناخت درست خود و مسیرهای پیش رویش دچار نوعی خودبزرگبینی افراطی است که کمتر قرینه ای در واقعیت دارد.
اعتقاد ما به باهوشترین بودن مردم ایران در دنیا، نشانه قابل ملاحظه ای ندارد (اگر مردم ایران باهوش ترین مردم دنیا بودند لابد بزرگترین ابرقدرت روز دنیا ایران بود و بیشترین تعداد اختراعات و بزرگترین صنایع تکنولوژیک هم در ایران بود)
من مخالفتی با هوش هم میهنانم ندارد، اما ادعای "باهوش ترین" بودن ادعای خیلی بزرگی است که فاصله قابل ملاحظه ای با حقیقت دارد.

از آن بدتر این جمله "هنر نزد ایرانیان است و بس".
یعنی کسی که این حرف را زده هیچ چیزی از هنر نمی داند.
جهت توضیح : هنرهای هفت گانه به تعریفی عبارتند از : معماری، نقاشی، مجسمه سازی، ادبیات، موسیقی، رقص، هنرهای نمایشی
( که هرکدامشان زیر شاخه هایی دارند و مثلا شیشه گری جزو مجسمه سازی است و خطاطی جزو نقاشی و صد البته که این تعریف آنقدر ها هم جهان شمول نیست و تعاریف دیگری هم از هنرهای هفت گانه ارائه می شود و اصلا بعضی ها در همین هفت گانه بودنش هم حرف دارند. اما برای سادگی بحث قبول کنید که همین هفت هنر را داریم)

اول از همه معماری : قبول دارم که در معماری سنتی ما ساختمانهای زیبایی وجود دارند، در اصفهان و کاشان و یزد نمونه های زیبایی از معماری ایران دیده می شود. اما واقعا در مقایسه با فلورانس و رم و پاریس کسی می تواندمدعی شود که "هنر نزد ایرانیان است و بس" آیا کسی که معماری هند را دیده است به همین سادگی ادعای به این بزرگی می کند؟ لااقل ادعا کنیم که هنر نزد ایرانیان است و نزد بقیه افراد هم هست.

دوم، نقاشی : یعنی واقعا کسی در دنیا هست که موزه های لوور پاریس، واتیکان رم، اوفیتسی فلورانس را دیده باشد و بعد ادعا کند که در هنر نقاشی "هنر نزد ایرانیان است و بس" ؟

سوم مجسمه سازی : این یکی که اصلا در اسلام حرام است و ما در واقع مجسمه سازی نداریم. با ارفاق کوزه گری و شیشه گری را در این رده جا می دهیم اما واقعا کسی که یکبار قدم در موزه بارجلو (موزه مجسمه فلورانس) گذاشته باشد و یا احیانا وارد کلیسای سن پیتر واتیکان شده باشد و آثار میکل آنژ را دیده باشد می تواند ادعا کند که : "هنر نزد ایرانیان است و بس" ؟

چهارم ادبیات : من قبول دارم که ادبیات کهن ایران بسیار درخشان است و به شخصه از طرفداران پر و پا قرص این ادبیات هستم.
اما آیا کسی می تواند ادعا کند که فرهنگ ایران در چهارصد سال اخیر اثر قابل ارائه ای به دنیا عرضه کرده باشد؟
درست است که حافظ و مولوی و فردوسی و عطار آثار بسیار درخشانی دارند. اما مگر شاعران و نویسندگان زبانهای ایتالیایی، فرانسوی، انگلیسی و روسی آثار درخشان کم دارند؟
آیا واقعا در ادبیات "هنر نزد ایرانیان است و بس" ؟

پنجم : موسیقی. آیا نیازی به بحث داریم که "هنر نزد ایرانیان است و بس" ؟ قبول دارم که آثار موسیقی جذابی در رده موسیقی سنتی ایران ارائه شده است اما آیا شما تا بحال سمفونی شنیده اید؟

ششم : رقص. "هنر نزد ایرانیان است و بس" ؟ حرفی بود؟

هفتم : هنرهای نمایشی. قبول دارم که بعضی از تئاترهای ارائه شده در ایران جالب اند. به تعداد انگشتان یک دست هم فیلم خوب داریم. اما آیا اصلا تعداد آثار قابل توجه ما با آثار انگلیسی یا فرانسوی قابل مقایسه است؟ آیا "هنر نزد ایرانیان است و بس" ؟

آقای ب می گوید " خودمان را بشناسیم. حقیقت را در مورد خودمان قبول کنیم." دنیا را هم بشناسیم و خودمان را درست با دنیا مقایسه کنیم. از خودبزرگنمایی و گم کردن خود در گذشته دور هیچ چیزی عاید ما نمی شود.
تنها چیزی که می تواند به داد ما برسد این خودشناسی است و تلاش برای بهتر شدن.
ما باهوشترین مردم دنیا نیستیم. هنرمندترین و هنرپرورترینشان هم نیستیم. پول نفت ما هم چیز دندانگیری نیست.
اما آرزوهایمان، خلاقیتمان و تلاشمان اگر دست به دست هم دهد، خیلی چیزها می توانیم باشیم.
نوشته شده در ساعت 1:14 AM

٭ آقای ب و زندگی در سفر
------------------------
شما از خودتان می پرسید که این آقای ب قرار نبود یک مدتی این طرفها پیدایش بشود، پس چی شد؟ و جوابتان هم این است که آن روزهایی که آقای ب قرار نبود این طرفها پیدایش بشود، روزهایی بود که من خیلی تلخ شده بودم. نوشته های نیمه ای نوشته ام از آن روزها در باب تاملات فلسفی درباره زندگی و اینجور چیزها که احتمالا همانطور نصفه دور می اندازمشان.
اما بشنویم از آقای ب.
آقای ب معمولا سفر را با ماراتن اشتباه می گیرد. آقای ب با خودش فکر می کند که چند روز اندک فرصت کوتاهی دارد که تمام نقاط دیدنی شهری را که به آن سفر کرده است ببیند. در نتیجه آقای ب ) و همسر دلبندش( اول صبح به خیابان می روند و آخر شب در حال مرگ از خستگی و پس از دیدن شونصد موزه و اثر تاریخی و هنری به هتل بر می گردند و بی هوش می شوند. حتی خیلی اوقات وقتشان را برای غذا خوردن هم تلف نمی کنند و همینطور در حال دویدن از این اثر هنری به آن دیگری ساندویچشان را گاز می زنند.

اما این سفر آقای ب یک کمی با سفرهای قبلی اش تفاوت دارد. اولین تفاوتش هم این است که تمام این نقاط دیدنی ای را که می خواهد در این سفر ببیند قبلا دیده است.
در نتیجه اینبار می توان به جای دیدن، اینبار زندگی کند.
آقای ب قبلا ایتالیا را دیده است اما اینبار می خواهد چیزهای دیگری را تجربه کند :
آقای ب در این سفر به اندازه موهای سرش ( که البته خیلی هم زیاد نیست) اسپرسو خورد. تقریبا همین تعداد هم پیتزا ایتالیایی خورد. به هر رستورانی که رسید بشقاب مخصوص رستوران با شراب آن رستوران را سفارش داد و کلا خیلی خیلی به خودش خوش گذراند.
آقای ب باید اعتراف کند که تجربه غذا خوردن در رستورانهای ایتالیا به اندازه دیدن آثار تاریخی این کشور لذت بخش است.
مثلا اینجا : رستورانی در کنار موزه بارجلو در فلورانس. منوی ناهار تقریبا 13 یورو شامل سالاد ، پاستا، غذا، شراب و قهوه.


آقای ب واقعا از غذای این رستوران و از فضای این رستوران لذت برد و این لذت بردن را از چهره آقای ب هم می شود فهمید. شاید اصلا فضای این رستوران بود که بیشترین جذابیت را برای آقای ب داشت.


بعضی از مفسرین تفاوت چهره آقای ب را با چهره ای که معولا دیده اند ناشی از آن تنگ کوچک روی میز می دانند اما ایشان به شدت این امر را تکذیب می کند و اعلام می کند که محتویات تنگ مذکور آب هویج است.
نوشته شده در ساعت 10:47 PM

٭ درست 21 ساعت و بيست و سه دقيقه است که دارم مداوم، بی وقفه و با بازدهی 200 درصد کار می کنم.
يعنی دقيقا از 5 صبح ديروز تا الان که 2 و 23 دقيقه صبح امروز است.
اگر اين مدت نمی نويسم دليلش اين است که اوضاع کارم اينطوری است.

و البته يک مدت دیگر هم شايد ننويسم که آن يکی دليلش این است که 6 ساعت ديگر سوار هواپیما می شوم و دو هفته می روم استراحت. و چه بسا آنجا دلم هوس کرد و با همان فونت های انگلیسی چند خطی وبلاگ نوشتم.
شايد هم نه. اين پوست عوض کردن از قالب آقای ب به قالب جديد کار سختی است، خيلی هم پيچيده است و نمی شود با پينگيليش بی خود خرابش کرد.
نوشته شده در ساعت 2:20 AM

٭
نوشته شده در ساعت 9:12 AM

٭ مرخصی آقای ب
-------------------
1- حتی خودم هم از آقای ب خسته شده ام. از ماشین حساب هم خسته شده ام. خسته شده ام از اینکه از زور بی سوژگی اعداد چرند اخبار را بردارم و ضرب و تقسیم کنم.
2- اصلا همه مان می دانیم که اعداد چرندند، ایشان هم مزخرف می گوید. در ضمن عقل و منطق هم خوب است و به بلور آب هم نمی شود انرژی داد، خوب که چی؟
3- خسته شده ام از آقای ب، خسته شده ام از این پرسونای منطق و حساب و کتاب. دلم می خواهد مدتی خودم باشد. خود خودم.
4- برای همین، آقای ب را مدتی به مرخصی می فرستم، با ماشین حسابش. برای مدتی اینجا دوباره وبلاگ من است، وبلاگ خود خودم
5- من اینجا حرفهای غیر منطقی هم خواهم زد، حرف بی حساب، حرف چرند. فقط برای اینکه دلم می خواهد. دلم تنگ شده است برای حرفهای شخصی، برای احساسات درونی و برای کمی ادبیات، موسیقی و هنرهای دیگر.
6- البته نه برای همیشه. آقای ب زود بر می گردد، قول می دهم. برای ماشین حسابش هم باتری نو می خرم.

Labels: آقای ب

نوشته شده در ساعت 12:21 PM

٭ آقاي ب و اعداد
---------------
فقط ماشين حساب آقاي ب نيست كه به اعداد لطف ويژه اي دارد، خود آقاي ب هم با اعداد بيگانه نيست.
و البته نوع اعدادي كه آقاي ب با آنها كار دارد با نوع اعدادي كه ماشين حسابش با آنها كار دارد فرق دارد. در واقع يك تقسيم كار دقيق بين آنها انجام شده است:
آن اعدادي كه نيازمند چهار عمل اصلي اند تا چرند بودنشان مشخص شود را ماشين حساب آقاي ب مورد عنايت قرار مي دهد. آن اعدادي هم كه خودشان به خودي خود چرندند نصيب آقاي ب مي شود.

مثلا همين عدد سي.
نه اينكه عدد سي به خودي خود عدد چرندي باشد ها، اما استفاده هاي چرندي از آن مي شود، مثلا اينكه آقاي رئيس جمهور به كليه دستگاهها و استانها ابلاغ كرده اند كه به مناسبت سي امين سالگرد انقلاب، امسال سي پروژه اصلي خود را آماده افتتاح كنند.

آقاي ب مي پرسد : حالا اگر بررسي مديريتي كرديم و ديدم كه يك دستگاه اگر 29 پروژه را پيش ببرد كافي است و ديگري 32 پروژه ضروري دارد، آنوقت يك پروژه الكي براي اولي تعريف مي كنيم و دو تا از پروژه هاي دومي را حذف مي كنيم؟

از آن بدتر افتتاح اين پروژه ها در دهه فجر است : يعني اينكه هيچكدام اين سي تا پروژه روز 10 بهمن آماده نيستند؟ هيچكدامشان هم خداي نكرده تكميلشان تا 25 بهمن طول نمي كشد؟

يعني فرض كنيد كه اين سي پروژه در سي استان كشور ( 900 پروژه سر جمع) هر كدامشان يك ميليارد تومان هزينه شان شده باشد ( كه اگر قرار باشد كه پروژه هاي اصلي مملكتي باشند خيلي بيش از اينها هم مي شود)، آنوقت 900 ميليارد تومان هزينه اين پروژه هاست.
( و از اينجا ماشين حساب آقاي ب كنترل امور را به دست مي گيرد)

حالا فرض كنيد كه اين پروژه ها متوسط فقط طول دهه فجر را براي رسيدن آقاي رئيس جمهور و مراسم افتتاح معطل بمانند، آنوقت با بهره 24 درصد بانكي خواهيم داشت :
900000000000*.24*10/365=5917808000 تومان
يعني تقريبا 6 ميليارد تومان ناقابل.

به اين مي گويند مديريت علمي و استفاده بهينه از منابع.

Labels: آقاي ب

نوشته شده در ساعت 5:26 PM

٭ ماشین حساب آقای ب و اعداد
----------------------

ماشین حساب آقای ب می گوید اعداد موجودات موذی و پلیدی هستند. باید خیلی دقیق از آنها استفاده کرد وگرنه دست آدم رو می شود و آدم حسابی (حسابی ها!) ضایع می شود.
مثلا همین آقای اصغر کتابچی مدیر عامل شرکت عامل تخصصی فرودگاههای کشور که این حرفها را زده :

" با بازنگرى در طرح جامع فرودگاه امام خمينى (ره) و ايجاد امكانات زيرساختى و رفاهى در آن، اين فرودگاه به شهر فرودگاهى تبديل مى شود. به گزارش خبرنگار «ايران»، مديرعامل شركت مادرتخصصى فرودگاه هاى كشور ضمن اعلام اين خبر، اظهار داشت: در طرح جامع جديد ظرفيت جابه جا يى مسافر فرودگاه امام (ره) به ۹۰ تا ۱۰۰ ميليون افزايش خواهد يافت كه در كنار اين افزايش با احداث زيرساخت هاى مورد نياز و مجموعه هاى رفاهى شامل هتل، مجتمع هاى رفاهى خريد و شهربازى به شهر فرودگاهى تبديل خواهد شد.
وى اضافه كرد: ما آمادگى پذيرش سرمايه بخش خصوصى تا چهار هزار ميليارد دلار را داريم كه شامل شهر فرودگاهى امام خمينى (ره) و ساير فرودگاه هاى بين المللى در سطح كشور مى شود."
منبع : روزنامه ایران ، سه شنبه 17اردیبهشت

دو "عدد" در حرفهای ایشان که صفحه اول روزنامه ایران به آن اختصاص یافته وجود دارد.
اولی ظرفیت فرودگاه امام که قرار است به 90 تا 100 میلیون مسافر افزایش یابد.
جهت اطلاع در حال حاضر ظرفیت این فرودگاه حدود 5 میلیون مسافر در سال است ( منبع )
برای تشخیص اینکه این عدد قدر چرند است باید توجه شود که بزرگترین فرودگاه بین المللی دنیا از نظر تعداد مسافر فرودگاه هیترو لندن است. تا قبل از افتتاح ترمینال 5 این فرودگاه که مدت کوتاهی پیش انجام شد، ظرفیت طراحی شده این فرودگاه بین 45 تا 55 میلیون مسافر بود اما با تمهیداتی سالانه تعداد 67 میلیون مسافر در آن تردد می کردن (و البته با مشکلاتی بدلیل این تراکم بیش از حد روبرو می شدند)د. و با این تعداد تردد بیشترین مسافر در جهان را داشت.
با افتتاح ترمینال 5 ( که البته هنوز هم کامل نیست) ظرفیت این فرودگاه 30 تا 35 میلیون مسافر در سال افزایش خواهد یافت و پیش بینی می شود که امسال همان 67 میلیون مسافر در آن تردد کنند ( البته با راحتی بیشتر). (منابع + و + )
ماشین حساب آقای ب بدون آنکه به حساب و کتاب متوسل شود می پرسد : عقل سلیم شما آیا باور می کند که فرودگاه امام یک و نیم برابر فرودگاه هیترو لندن مسافر داشته باشد؟
البته ماشین حساب اقای ب بدون چهار عمل اصلی اموراتش نمی گذرد در نتیجه حساب می کند :
فرض کنید که تمام هواپیماهایی که در فرودگاه امام به زمین می نشینند بوئینگ 747 باشند و اصلا از این هواپیماهای خرده ریز در این فرودگاه فرود نیایند.
بوئینگ 747 بسته به کلاس مسافران بین 400 تا 500 صندلی دارد که فرض کنیم این مقدار بیشتر در تمام بوئینگ هایی که در فرودگاه امام به زمین می نشینند وجود داشته باشد.
در نتیجه برای آنکه 100 میلیون مسافر در این فرودگاه تردد کنند باید 200 هزار پرواز به این فرودگاه در هر سال وجود داشته باشد.
سال شمسی هم که می دانیم که تقریبا 365 روز است ( این تقریبا را برای اقای نیما آمدم که بعدا از ما خرده نگیرد)
هر روز هم که تقریبا 24 ساعت است ( این تقریبا هم به ایضا) و هر ساعت هم 60 دقیقه است. ( این یکی دیگر دقیق است)
در نتیجه خواهیم داشت :
2.628 = 200000 / 60 * 24 * 365

یعنی هر دو دقیقه و سی و هشت ثانیه باید یک پرواز در فرودگاه امام به زمین بنشیند. آن هم به شرط اینکه تمام 24 ساعت روز و تمام 365 روز سال وضعیت همین باشد.

اما برسیم به عدد دوم : 4000 میلیارد دلار سرمایه گذاری در فرودگاه سازی.
این بنده خدا اصغر آقای کتابچی انگار تا بحال نه دلار دیده است، نه می داند میلیارد به چه چیزی می گویند. نه اصلا ایده ای از اینکه خرج یک فرودگاه چقدر است دارد.
برای مقایسه :
بودجه کل کشور آمریکا حدود 2000 میلیارد دلار است ( نصف مبلغ مورد نظر ایشان) و بودجه کشور ایران حدود 200 میلیارد دلار ( یک بیستم مبلغ مورد نظر ایشان، یعنی درواقع ایشان معتقدند که کل هزینه ها و مخارج بیست سال کشور را در فرودگاه سازی سرمایه گذاری کنیم).
درباره هزینه های فرودگاه سازی هم بد نیست دقت کنیم که هزینه ساخت برج مراقبت جدید فرودگاه هیترو حدود 100 میلیون دلار شده است و در نتیجه با عدد مورد نظر ایشان می شود چهل هزار برج مراقبت ساخت.
هزینه ساخت ترمینال 5 فرودگاه هیترو هم که بزرگترین ( شاید هم دومین، در مورد فرودگاه جدید پکن اطلاعات دقیق ندارم) ترمینال دنیا است، حدود 8 میلیارد دلار شده است.
در نتیجه ایشان تصمیم دارند که پانصد برابر بزرگترین ترمینال دنیا فرودگاه بسازند
علاوه بر این اصولا تعداد کل شهرهای کشور ایران حدود 150 عدد شهر است و در نتیجه ایشان تصمیم دارند که در تمام شهرهای ایران، در هر کدامشان 3 عدد فرودگاه هیترو بسازند.

Labels: ماشین حساب آقای ب

نوشته شده در ساعت 11:40 AM

٭ و عاقبت "شبه آمار"
-------------------
1- راستش آن همه جاده خاکی رفتن هم برای خودش عالمی داشت. آن حس شیطنتی را می داد که وقتی باید کاری را بکنی و به جایش کار دیگری می کنی. هر چند شاید بی ربط هم نبود همه آن بحث با به این بحث
"شبه آمار" و لابد شاید یک روزی کسی که از من در این بحث ها وارد تر است، این قضیه را بهتر شرح بدهد.

2- شاید هم نام اشتباهی را انتخاب کرده باشم، شاید نام بهتری که می تتوانستم به جای شبه آمار استفاده کنم، نمونه گیری غلط بود.

3- بگذارید یک مثال ساده بزنم:
همه ما معتقدیم که درست همان روزی که کارواش می رویم باران می آید.
(باورتان نمی شود آن پست آقای الف را بخوانید که نوشته بود حاضر است به سازمان هواشناسی کمک کند. یا آن پست قدیمی من را که نوشته بودم آماده ام پروژه کویر زدایی را با کارواش رفتن وسط کویر لوت به نتیجه برسانم، یا آن نوشته خیلی قدیمی ابراهیم نبوی را که پیش بینی کرده بود که آن شب باران خواهد آمد چون آنروز عصر کارواش رفته است)

4- مثال پیچیده تری هم می توانم مطرح کنم :
اینکه بلور آب زمزم از همه آب های دنیا زیبا تر است و اینکه اگر به بطری آب بگوییم دوستت دارم بلورش زیبا می شد و اگر بگوییم از تو متنفرم بلورش زشت می شود.

5- شبه آمار یکی از اصلی ترین ریشه ها و پشتیبان های شبه علم است. مشاهدات غلطی که انجام می شوند، به نتیجه های غلط می انجامند و از آنجا که آن نتایج به مشاهدات ظاهرا علمی متکی اند، علمی دانسته می شوند.

6- دکتر علی اکبری می تواند با آمارگیری از بیمارانی که پشت در خانه اش جمع می شوند ثابت کند که درصد بالایی از آنها بوسیله انرژی درمانی بهبود یافته اند.

7- آن آقای ژاپنی هم می تواند به استناد عکس هایی که با میکروسکوپ از بلور آب گرفته است اثبات کند که بلور آب زمزم از همه بلورهای دیگر دنیا زیبا تر است.

8- من و شما هم با یک مراجعه ساده با حافظه مان می توانیم بگوییم که در اکثر روزهایی که کارواش رفته ایم باران آمده است.

9- اما آیا واقعا باران و کارواش به هم ربطی دارند؟
نه. اما هر دو آنها با حافظه ما ربط دارند.
آن بارهایی که وقتی کارواش رفته ایم باران آمده است، از حرصی که خورده ایم، یادمان مانده است. اما آن روزهایی که باران آمده و ما کارواش نرفته ایم یا آن روزهایی که کارواش رفته ایم و باران نیامده است یادمان نمانده است.

10- بلور آب هم با دوستت دارم زیباتر نمی شود، مسئله این است که از کدام قسمت از بلور آب در زیر میکروسکوپ عکس بگیریم، وقتی که معتقد باشیم که بلور آب با دوستت دارم زیباتر می شود، زیر میکروسکوپ دنبال بلورهای زیبا می گردیم و بلورهای خیلی معمولی را که قسمت اعظم بلورهای یخ را شکل داده اند مورد توجه قرار نمی دهیم. برعکس در بلور یخ بطری ای که به آن گفته ایم از تو متنفرم، اولین بلور مزخرفی که جلوی چشممان می آید را عکس می گیریم.

11- دقت کرده اید : همیشه آخرین کلید در را باز می کند.
این یکی به دلیل این است که شروع می کنیم به امتحان کردن کلید ها، وقتی که در باز شد دیگر به امتحان کردن بقیه کلیدها ادامه نمی دهیم. در نتیجه آخرین کلیدی که امتحان کرده ایم در را باز کرده است.

12- آیا درصد بالایی از بیماران بوسیله انرژی درمانی شفا پیدا می کنند؟
نه ، درصد بالایی از بیمارانی که مستعد تلقین هستند بهبود علایم بیماری را نشان می دهند.
اما چون فقط آن بیمارانی که مستعد تلقین هستند پشت در خانه آقای علی اکبری جمع می شوند آمارگیری از آنان نشاندهنده موفقیت این روش است.
درست مثل آن است که آمارگیری نظر مردم ایران درباره رابطه با آمریکا را در نماز جمعه انجام بدهیم.

13- ایرانی ها باهوش ترین مردم دنیا هستند، از 12 نفر پذیرفته شه دکترا در دانشگاه استنفورد ، هفت تایشان ایرانی هستند.
نه ایرانی ها باهوش ترین مردم دنیا نیستند، استنفورد فقط یکی از دانشگاههای خوب دنیا است، سال مورد نظر هم فقط یک سال از چند صد سال فعالیت این دانشگاه است. در همان سال آمار دانشگاه ییل و یا دانشگاه جورجیوتک یا ام آی تی ملت دیگری را به عنوان باهوشترین مردم دنیا معرفی می کند. در همان دانشگاه هم کافی است که یک سال دیگر یا یک رشته دیگر را مورد توجه قرار دهیم تا به این نتیجه برسیم که کره ای ها یا هندی ها یا چینی ها باهوش ترین مردم دنیا هستند.

14- ناسا را هم مهندسان ایرانی نمی گردانند. به خدا قسم !

15- مشکل "شبه آمار"، مشکل نمونه برداری غلط است، انتخاب نادرست محل نمونه برداری، نمونه برداری گزینشی، اتکا به حافظه به جای ثبت علمی نتایج. و با همین نمونه های نادرست، نتایج نادرستی بدست می آوریم که گاهی بسیار با واقعیت موضوع تفاوت دارند.

Labels: شبه آمار

نوشته شده در ساعت 2:15 PM

٭



ماشين حساب آقاي ب و سيب
------------------
صحنه يك قلعه قرون وسطي اي را نشان مي دهد كه در مه فرورفته است. صداي يك ارگ از نوع كليسايي از داخل قلعه شنيده مي شود كه موسيقي خيلي ترسناكي را مي زند.
دوربين نزديك و نزديك تر مي شود و صداي ضرب طبل هم بر هيجان ماجرا مي افزايد.
دوربين روي در قلعه زوم مي شود و ناگهان درقلعه با شدت باز مي شود و نور خيلي تندي از قلعه بيرون مي زند. از ميان اين نور سايه اي از هيكل هيولايي را مي بينيم كه فرياد مي زند:
I'm ALIVE
بعد نور اندك اندك كم مي شود و مي توانيم موجودي را كه در دروازه قلعه ايستاده است تشخيص بدهيم:
ماشين حساب آقاي ب است كه بعد از مدتها دوباره پيدايش شده است.

چيزي كه به ماشين حساب آقاي ب زندگي دوباره داده است، صحبت هاي جديد آقاي رئيس جمهور است در قم.
البته ايشان اين مدت از اينجور صحبت ها زياد كرده بود اما شايد ماشين حساب آقاي ب خيلي روي فرم نبوده است. يا شايد هم ايشان در حرفهاي نغزش عدد و رقم ارائه نداده است.
(البته خداييش آن سخنراني قبلي هم بد طعمه اي نبود براي ماشين حساب آقاي ب(

بگذريم، جناب ايشان يك قلم در صحبتهايشان در مورد فساد فرموده اند كه :
"رييس جمهوري افزود: آقايي كه هنوز هم در يكي از مراكز است و زياد هم مصاحبه مي‌كند و ادعاهاي خيلي گنده مي‌كنه و تحليل‌هاي عجيب و غريب، اين آقا را صدا زده و گفته تو مي‌خواهي سيگار وارد

كني. گفته بله. گفته است پنج ميليارد دلار بايد بدهي به فلان آقا. گفته است براي چي بايد بدهم؟ گفته مگر نمي‌خواهي سيگار وارد كني؟ گفته بله مي‌خواهم وارد كنم و عوارض قانوني را مي‌پردازم و

سيگار مورد قبول بهداشت را وارد مي‌كنم .گفته است نخير نمي‌شود تا تو اين پول را ندهي امكان ندارد بتواني سيگار وارد كني."
http://www2.irna.com/fa/news/view/menu-151/8701285672124025.htm

ماشين حساب آقاي ب يادش است كه مدتي پيش جايي خوانده بود كه واردات سيگار در كشور ايران سالانه 850 ميليارد تومان است.
http://www.agri-peri.ir/AKHBAR/85/10,,,14.htm

ماشين حساب اقاي ب مي گويد : فرض كنيد كه وارد كننده 20 درصد كل اين مبلغ را سود خالص داشته باشد.
فرض كنيد كه اين آقاي وارد كننده جديد مورد نظر رئيس جمهور هم بتواند با وارداتش ناگهان نصف بازار را به دست بگيرد.
آنوقت سود ايشان در سال مي شود 85 ميليارد تومان. و اگر اظهارات گهربار آقاي رئيس جمهور درست باشد (كه صد در صد اينطور است و كلا افاضات ايشان مو لاي درزش نمي رود) وارد كننده

مورد نظر بايد كل سود شصت سال وارداتش را را جرينگي به رشوه خوار مربوطه بپردازد.

ماشين حساب آقاي ب مي پرسد : اصلا آقاي رئيس جمهور مي داند پنج ميليارد دلار يعني چقدر ؟
ايشان كلا تا حالا دلار ديده است؟ مي داند ميليارد چقدر است؟ و اصولا با خودش فكر نمي كند كه آقاي بيل گيتس با آن علم و كتل اش كلا چند ده ميليارد دلار بيشتر ثروت ندارد، چطور مي شود كه يك قلم

رشوه يك نفر در يك سال 5 ميليارد دلار باشد؟
ماشين حساب آقاي ب يادش است كه قبلا ها در مهد كودك ها با كشيدن تعدادي سيب، اعداد و جمع و تفريق را ياد بچه ها مي دادند. احتمالا آقاي رئيس جمهور آن روزها مهد كودك نمي رفته است.
هرچند هنوز هم دير نشده است، اگر ايشان پنج ميليارد سيب بكشد و سيب ها را قرمز و برگهايش را سبز كند، حتما حساب كار دستش مي آيد.


ماجراي قاچاق سيگار براي ماشين حساب آقاي ب البته دستگرمي است. سخنان گهربار ايشان در قم انقدر سوژه دارد كه مي شود يكسال در موردش وبلاگ نوشت.
مثلا ماجراي مسكن:
ايشان در افشاني كرده اند كه :
" احمدي نژاد اضافه كرد: از وزير ان اطلاعات و اقتصاد خواستم كه به سرعت موضوع را بررسي كنند زيرا اخباري داشتيم كه باند ويژه‌اي نشسته‌اند و در ارتباط با برخي بانكهاي خصوصي و دولتي منابع بانكي را وارد بازار مسكن كرده اند.

رييس جمهوري خاطرنشان كرد: وزير اطلاعات گزارش داد برخي بانكها بيش از يك هزار و ‪۵۰۰‬ميليارد تومان پول را به افراد خاص داده اند، وقتي خواستيم با اين موضوع برخورد كنيم دست‌هاي فراواني وارد كار شد و برغم اينكه دولت بانك مركزي را موظف كرد كه بر قانون اعطاي وامها نظارت كند، برخي عوامل مقاومت كردند . "
ماشين حساب آقاي ب مطمئن است كه قطعا همينطور است كه ايشان فرموده اند و بعضي ها 1500 ميليارد تومان وارد بازار مسكن كرده اند كه وضعيت بازار را به هم بريزند.
ايشان اما ظاهرا به همان دليل پيش گفته ( ماجراي سيب و اين چيزها) خيلي متوجه نيست كه تناسب 1500 ميليارد تومان و وضعيت بازار مسكن ايران چقدر است.
ماشين حساب آقاي ب يادآوري مي كند كه كلا اين 1500 ميليارد تومان مي شود يك درصد نقدينگي موجود در كشور ايران. اثرش هم همان اندازه يك درصد است. اگر دنبال مجرم مي گرديد، سراغ آن كسي برويد كه در دو سال گذشته حدود هشتاد هزار ميليارد تومان نقدينگي به بازار ريخته است (يعني بانك مركزي كه زير نظر رئيس منسوب ايشان اداره مي شود).
و البته يادمان نرفته است كه ماجراي وام 18 ميليون توماني مسكن كه از ابتكارات ايشان بود.
اما برگرديم به 1500 ميليارد تومان وام.
طبق آمارهاي شهرداري مجموع پروانه هاي ساختماني صادره در سال 85 حدود13.6 ميليون متر مربع است.
http://www.tehran.ir/Default.aspx?tabid=12712&language=en-US
مساحت شهر تهرن حدود 600 كيلومتر مربع و مساحت آن با محدوده اش نزديك به 2000 كيلومتر مربع است.
آقاي ب فرض مي كند كه تراكم كلي سطح ساختمانها در شهر تهران 50 درصد مساحت كل اين شهر باشد. در نتيجه حدود 300 ميليون متر مربع ساختمان در اين شهر وجود دارد. اين عدد با اين فرض كه نقريبا هر 25 سال يكبار كل اين شهر نوسازي شود همخواني دارد.
قيمت متوسط اين ساختمانها در حال حاضر بايد چيزي حدود متري 1.5 ميليون تومان باشد (متوسط قيمت مسكن در تهران طبق آمار شهرداري در سال 85 برابر 831 هزار تومان بوده است). و در نتيجه قيمت كل املاك و مستغلات شهر تهران برابر خواهد بود با 450 هزار ميليارد تومان.
در نتيجه ميزان نقدينگي وارد شده به بازار مسكن كلا چيزي در حدود 0.3 درصد قيمت املاك شهر تهران است و اگر فرض كنيم كه كل قيمت املاك متناسب با جمعيت كشور پخش شده است، مي شود چيزي حدود 0.06 درصد كل قيمت املاك در ايران.

آقاي رئيس جمهور اگر فكر مي كنند كه با تزريق 0.06 درصد به يك بازار مي شود آن بازار را اينطور به هم ريخت واقعا بايد آن تمرين سيب ها را انجام بدهد.

نوشته شده در ساعت 2:26 PM

٭ روح آقاي ب
--------------
حتي آقاي ب هم گاهي خسته مي شود. گاهي دلش مي خواهد روزها و روزها بخوابد. دلش مي خواهد كه تلفنش را آتش بزند.
دلش مي خواهد كه همه كارهايش را تعطيل كند و هفته ها و هفته ها فقط بخوابد و كتاب بخواند.
حتي گاهي يك نفر آقاي ب هم روحش خسته و آزرده مي شود.
و حتي گاهي آقاي ب هم مي خواهد به باد بگوبد كه بگريزد از اين بند.



نوشته شده در ساعت 3:53 PM

٭ آقاي ب همچنان در جاده خاکي مي تازد
-------------------
1- آقاي ب واقعا دلش مي خواهد برگردد به بحث شبه آمار، به اينکه چقدر نگاههاي گزينشي به وقايع طبيعي باعث مي شود که نتايج نادرست از آن اخذ شود. اما انگار اين بحثي که شروع کرده است بدون آنکه موضوع را به اخلاق بکشد قابل جمع شدن نيست.

2- آقاي مهدي در کامنت هاي وبلاگ آقاي الف ابراز تعجب کرده اند از اينکه کسي که به خدا (و جهان پسين)اعتقاد ندارد، قتل و دزدي نکند.منظور ايشان به زبان ساده آن است که اخلاق، بدون اعتقاد ديني ممکن نيست.

3- آقاي مهدي در ادعاي خود تنها نيست. بسيارند کساني که معتقدند که اخلاق بدون اعتقاد به جهان پسين، به خداوند و به دين، قابل اعمال نيست.

4- حقيقت آن است که چنين بحثي نيازمند دو پايه است : اول اينکه تعريف دقيق و مشخصي از اخلاق و دين ارائه شود و دوم اينکه آمار و اطلاعات مشخصي از ميزان رفتار اخلاقي دينداران و بي دينان در دسترس باشد.

5- متاسفانه هيچ يک از دو پايه فوق را نمي توان بدون ابهام ارائه کرد، تعاريف اخلاق و دين از ديدگاه هر يک از متفکرين و در هر يک از فرهنگها متفاوت اند و آمارهايي که از رابطه رفتار اخلاقي و ميزان دينداري ارائه مي شوند، بسياري شان"شبه آمار" اند. به اين معني که نمونه غلطي را براي بررسي انتخاب کرده اند.

6- اما مي توان يک تعريف ساده از اخلاق ارائه کرد : اخلاق مجموعه اي از روشها و منش هاست که تداوم زيست اجتماعي را ممکن مي کند.اگرچه مطمئنم که مي توان سالها بحث کرد و نظرات مختلفي را درباره ميزان کامل بودن چنين تعريف ساده اي ارائه کرد، اما گمان مي کنم که دو عاملي را که من در مورد اخلاق مد نظر دارم، در اين تعريف مي توانم بگنجانم، اول اينکه اخلاق يک مجموعه روش و منش به هم پيوسته است، دوم اينکه به زيست اجتماعي انسان وابسته است. سخت مي توان اخلاقي را تعريف کرد که براي يک انسان تنها و مجزا در يک جزيره دور افتاده قابل اعمال باشد.

7- تعريف دين اما شايد چندان هم با تعريف اخلاق متفاوت نيست، دين هم مجموعه اي از باورها، روشها و منش هاست که نگاه انسان را به هستي و رابطه انسان را با ديگران و با هستي شان مشخص مي کند.در اين تعريف هم به اندازه کافي جاي بحث هست اما گمان مي کنم که نکته اي را که مد نظرم هست با اين زوج تعريف نشان داده ام :دين شامل اخلاق هم هست و اما آنرا همراه با مجموعه اي باور ارائه مي کند.

8- شايد براي همين هم هست که اخلاق به عنوان جزئي از دين ديده مي شود، و فراموش مي شود که اگرچه اديان مشتمل بر اخلاق مربوط به خود هستند، اما دين تنها منشا اخلاق نيست.

9- از قضا شايد به کل دين منشا اخلاق نباشد.

10- فلاسفه متعددي در اين زمينه بحث کرده اند، از آنجمله پيشنهاد مي کنم که لينک هاي زير را دنبال کنيد:
http://plato.stanford.edu/entries/religion-morality
http://plato.stanford.edu/entries/kant-hume-morality
کلا اين سايت Plato.stanford.edu را از دست ندهيد. جاي جذابي است.

11- چنانچه در مقالات فوق مي خوانيد، برخي از فلاسفه تاثير گذار سده هاي اخير (مانند کانت) به کل معتقدند که اخلاق از دين جداست. و از قضا در مورد ايشان، برهان وجود خداوند در وجود اخلاق دانسته مي شود ( رابطه اي درست برعکس چيزي که بسياري مي انديشند).

12-منشا هاي متعدد غير ديني مي توان براي اخلاق بر شمرد، مثلا يکي از معروفترينهاشان، قاعده کلي "چنان رفتار کن که بخواهي رفتارت قانون عمومي رفتار مردم اجتماع باشد" به خوبي مي تواند آن تعريف اوليه "روشهايي که تداوم زيست اجتماعي را ممکن کنند" را برآورده کند.تعريفهاي ديگري هم هست، مثلا تعريفي که با الهام از داروينيسم گرفته شده است : چنان رفتار کن که به تداوم نسل بشر کمک کند.يا باز تعريف ديگري هست : چنان رفتار کن که سود بيشتري به تعداد بيشتري از مردمان برسد.

13- از قضا کم نيستند فلاسفه اي که معتقدند که عملي که از ترس جهنم يا به اميد بهشت انجام شود، عمل اخلاقي نيست، عمل کاسبکارانه است.

14- اما آيا اصلا مي توان گفت که دين منشا اخلاق هست يا نيست؟

15- بررسي و تحقيق درباره چنين امري آنچنان هم ساده نيست، اما از سوي ديگر در برخي جنبه ها مي تواند با ساده سازي مطالعه، به نتايح ملموسي منجر شود.گمان مي کنم که چند سال پيش، خيلي از ما آن ايميلي را دريافت کرديم که دعوت مي کرد که در يک آزمون اخلاقي اينترنتي شرکت کنيم که موضوع تحقيق يکي از متفکران آمريکايي بود. هماني را مي گويم که مجموعه اي از سوالات خيلي شبيه به هم داشت درباره تصميمي که مي گيريم در شرايطي که جان انسانهايي در خطر است. و مثلا سوالهايش شروع مي شد با اينکه شما در کنار سوزن ريل قطار ايستاده ايد و مي بينيد که در دو مسير مختلف ريل، در يکي شان يک کارگر بدليل حادثه اي در زير ريل گير کرده است و در مسير ديگر 5 کارگر و اينکه در شرايطي که قطار در حال حرکت به سوي 5 نفر است، آيا شما حاضريد خط قطار را عوض کنيد، آنرا به طرفي که تنها يک کارگر هست برانيد و آن 5 نفر را در ازاي جان آن يک نفر نجات دهيد (و با اينکار قاتل آن يک نفر باشيد) ؟ و وارياسيونهاي متعددي از دهها سوال مشابه اين.

16- جالب است اگر توجه کنيد که نتيجه اين بررسي نشان مي دهد که مستقل از جنسيت، نژاد، سن ، فرهنگ و دين، پاسخهاي انسانها به پرسشهاي ارائه شده در اين تحقيق بسيار به هم نزديک است. به گونه اي که نمي توان بر اساس اين پرسش هاي اخلاقي، دين پاسخ گوينده (و اصولا دينداري يا بي ديني او ) را مشخص کرد. و جالب تر است که بدانيم که همين پرسشها با تغييراتي براي همخواني با فرهنگ بدوي، در ميان برخي قبايل هم ارائه شده است و نتيجه بسيار مشابه نتايج بدست آمده از ديگر نقاط است.

17- پس ايا واقعا مي توان گفت که مسلمانها از بودايي هاي با اخلاق ترند؟ يهودي ها از کمونيست ها با اخلاق ترند؟ کاتوليک ها از بت پرست ها با اخلاق ترند؟راستش بر اساس چنين مطالعه اي، هيچ مستندي براي چنين ادعايي بدست نمي آيد.

18- يکي از شبه آمارهاي معروف که آتئيست ها بدان استناد مي کنند از قضا کاملا برعکس اين را نشان مي دهد. طبق اين شبه آمار، تناسب بزهکاران در زندانها (ي مثلا آمريکا) به شدت به سمت دينداران سوق دارد، به اين معني که درصد زندانياني که خود را آتئيست معرفي مي کنند بسيار کمتر از درصدي از کل جمعيت است که خود را آتئيست معرفي کرده اند( و به ادعايي، حتي يک آتئيست هم در زندانهاي آمريکا نيست، راست و دروغش گردن مدعي). و بر اين اساس مدعي مي شوند که برعکس ادعاي انجام شده، بي دين ها با اخلاق تر از دينداران اند.

19- همانطور که نوشتم ، ادعاي فوق بر اساس يک شبه آمار است. نمونه اخذ شده براي اين ادعا درست نيست، به اين دليل که آتئيست ها عموما از قشرهايي از اجتماع هستند که سطح تحصيلات ، فرهنگ، مطالعه و درآمد بيشتري از متوسط جامعه دارند و در نتيجه عجيب نيست که ميزان جنايات انجام شده توسط آنان کمتر از متوسط جامعه باشد. اين گروه عموما متعلق به لايه هاي بالاي اجتماع هستند، بنابر اين اين ادعا که نبود زنداني آتئيست به معني با اخلاق تر بودن آتئيست هاست، چندان هم استدلال قوي اي نيست.

20- اما گوشه اي از حقيقت هم در ادعاي فوق هست، اينکه وقتي کسي تصميم مي گيرد که مجموعه از روشهاي منطقي و عقلاني را دستمايه زندگيش کند، سخت تر مي تواند از کلاه هاي شرعي که دين به راحتي در اختيار دينداران قرار مي دهد استفاده کند. دين با تعريف مصلحت هاي بالاتر و با تعريف شرايط متناقض و متضاد اين اجازه را براي دينداران فراهم مي کند که طبق خواسته خود عمل کنند . بي اينکه هيچ فشار اخلاقي بر وجدانشان باشد، دروغ مي گويند و نامش را تقيه مي گذارند، مال مردم را مي دزدند و به حکم طاغوت دانستن صاحب مال، تصرف مالش را مجاز مي دانند، به حکم کفر، ريختن خون آدم را هم مجاز مي دانند. آتئيست ها به اين سادگي نمي توانند تصميماتي به اين سنگيني بگيرند، وجدانشان محصور عقل و منطق و انديشيدن به عواقب عملشان است و نمي توانند به سادگي به استناد آيه اي عمل غير اخلاقي را انجام دهند.

21- بله دقيقا منظورم انجام عمل غير اخلاقي به استناد دستورات ديني است. با مثالهاي متعددي مي توانم نشانتان دهم که دين (هر کدامشان را که مد نظرتان باشد) پر است از دستورات غير اخلاقي.دين اسلام دستور مي دهد که کسي را به خاطر توهين به پيامبرش بکشيد. دين يهود دستور مي دهد که فرزندي را که به پدرش فحش داده است بکشيد. خداوند موسي دستور داده است که تمام زنان و فرزندان سرزمين فلسطين را بکشند و جسدشان را بسوزانند.

22- اما تمام ما به خاطر آنکه آن دستورات، ديني هستند، به آن احترام مي گذاريم و قبولشان داريم. مطالعه معروفي انجام شده است روي کودکان يهودي، محققي به دو کلاس همجوار در مدرسه متني از تورات را داده است، هماني که يوشع نبي به شهر اريحا حمله مي کند و تمام انسانها را از زن و بچه و پير و جوان مي کشد و حتي به حيوانات هم رحم نمي کند و بعد هم شهر را مي سوزاند. آن کلاسي که متن را دقيقا به همان شکل توراتي اش ديده بودند، همگي معتقد بودند که عمل يوشع کاملا درست و اخلاقي بوده است و تعابير و تفاسير متعددي هم براي نظرشان ارائه کرده اند. اما در کلاس همجوار، عين همان متن ارائه شد با اين فرق که به جاي يوشع نبي نوشته شد ژنرال لي و به جاي اريحا نوشته شد پکن. و درست با همين تفاوت کوچک تمام کلاس نظر دادند که ژنرال لي يک جنايتکار جنگي است و عملش به هيچوجه قابل قبول نيست.

23- همين است که باعث ميشود من اين بحث را تا به اينجا بکشم، همينکه نام دين باعث مي شود تصور انسانها از ميزان اخلاقيت يک عمل تغيير کند، همينکه عملي غير اخلاقي را که بوسيله يک ديندار انجام شده است را اخلاقي مي دانيم. اينکه دستور غير اخلاقي ديني را عين صواب مي دانيم و اينکه به سادگي عقل و منطقمان را تعطيل مي کنيم، عواقب عملمان را هم به حساب نمي آوريم.

24-ديندارها با اخلاق تر نيستند. رابطه مشخصي بين دينداري و با اخلاقي نيست. اخلاق يا بي اخلاقي يک ديندار شاخص هيچ چيز نيست. بايد آمار را در نمونه هاي بزرگتر ديد. نمونه مناسبش را مي توانيد در بررسي ميزان جرم در کشورها ببينيد. آيا جرم در ايران کمتر از چين رخ مي دهد؟ آيا اردن جنايات کمتري از کره جنوبي دارد؟ آيا دزدي و رشوه خواري در مصر کمتر از سوئد است؟ آيا جان انسان در سودان ارزش بيشتري از سوئيس دارد ؟
متاسفانه میزان دینداری در جوامع رابطه مثبتی را با افزایش اخلاق در جوامع نشان نمی دهد.

25- آقاي ب اعتقادات ديني قابل ذکري ندارد، با اين وجود دزدي نمي کند، قتل هم نمي کند، حتي چراغ قرمز را هم رد نمي کند. اما بيشمار مثال مي داند از اينکه دينداران چه کارها که نمي کنند. آقاي ب فيلسوفترين و متفکرترين از ميان آنها که اعتقادات ديني ندارند نيست، اما گمان مي کند که اعمالش خيلي اخلاقي تر از شناخته شده ترين رهبران ديني است. (مثالهايش را هم که خودتان مي دانيد).

26- اما چيز ديگري هم هست : ديندارهاي امروز عمومشان به ديني انتخابي عمل مي کنند، نماز مي خوانند اما مي گساري هم مي کنند، روزه مي گيرند اما به همسرشان خيانت هم مي کنند. براي نماز شب بيدار مي شوند اما بدون حجاب جلوي نامحرم مي رقصند.اينکه اين گروه از دينداران نماز مي خوانند، دليلش اين نيست که خدا دستور داده است، خدا از قضا دستور هم داده است که بايد سلمان رشدي را بکشند. اما هيچکدام آنها به چنين کاري دست نمي زنند. اينکه روزه مي گيرند هم دليلش اين نيست که خدا دستور داده است، خدا از قضا دستور به عدم ميگساري هم داده است اما هر کداممان بسيار کساني را مي شناسيم که روزه مي گيرند اما مشروبات الکلي هم صرف مي کنند. گيرم بعد از افطار، يا شايد بعداز ماه رمضان.آن چيزي که معيار انتخاب در اين دسته از دينداران است، همان چيزي است که معيار زندگي بي دينان است، نوعي تعقل بنيادي. نوعي نگرش باز به جهان پيرامون. اين دسته از دينداران به اين روشن بيني رسيده اند که شايد دستورات ديني در زمان خودشان دلايلي داشته اند که اين دلايل در دنياي امروزه ديگر مطرح نيستند و بنابراين به خودشان اجازه اجتهاد مي دهند. اجازه مي دهند که دستوراتي را عمل کنند که عقلشان به آن حکم مي دهد و آنها را که برخلاف عقلشان است به کنار بنهند.
و اين عمل به اعمالي که عقل به آن حکم مي دهد، درست همان کاري است که بي دينان مي کنند.

27- ديندارها با اخلاقتر يا بي اخلاقتر از بي دينان نيستند. ديندارهاي بسيار با اخلاق وجود دارند، پاکترين و با اخلاقترين انساني که مي شناسم از دينداران است. اما بي دينهاي بسيار با اخلاق هم وجود دارند. بي اخلاق هم در بين هر دو گروه زيادند. اما دين و بي ديني آنها منشا اخلاقشان نيست.رابطه مشخصي بين اين دو موضوع وجود ندارد.
نوشته شده در ساعت 9:54 AM