٭

هوي کره بز! کوفت با سس سير که غذاي ايتاليايي نيست

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

آقاي ب مي گويد، همان لحظه اول که وارد رستوران مي شويد، قدم اول به دوم معلوم مي شود که اين رستوران چند مرده حلاج است. اگر همان اول، گارسون به شما خوش آمد گفت و پرسيد ميز چند نفره مي خواهيد، بعد شما را به ميزتان هدايت کرد، صندلي خانم را برايش عقب کشيد تا بنشيند، بعد دستمال سفره هايتان را باز کرد و انداخت روي پايتان معلوم است که خوب جايي آمده ايد. معلوم است که غذاي خوبي هم در انتظارتان است. اما اگر وارد رستوران که شديد، گارسونها عين بز شما را نگاه کردند تا خودتان يک ميز پيدا کنيد و بنشينيد، بترسيد، احتمالا غذا هم به همين بدي خواهد بود.

آقاي ب مي گويد: اصلا يک کاغذ سفيد برداريد و خوب رويش تمرين کشيدن اسکلت بکنيد. بعد يک نقشه تهران برداريد و بين ميدان کاج و ميدان فرهنگ، روبروي بيمارستان پارسيان، نبش کوچه، درست روي رستوران ايتاليايي رومانا يک عدد اسکلت بکشيد، يعني اينکه کلاهتان هم افتاد، وارد اين رستوران نمي شويد.

رستوران ايتاليايي رومانا تمام تلاشش را براي گرفتن حداکثر نمره منفي از آقاي ب بخرج داد. اگر شوق ديدن آقاي ج که بعد از چند هفته مفقود الاثر بودن، دوباره پيدايش شده بود، نبود، لابد آقاي ب رستوران رومانا را به آتش مي کشيد، شايد هم اصلا به کلانتري محل شکايت مي کرد بخاطر سوئ قصد: توطئه بر عليه حس چشايي و بويايي آقاي ب.

آقاي ب يک نکته فلسفي هم مي خواهد بگويد : از زمان آقاي افلاتون، خيلي از فيلسوفها معتقدند که انسان هم جسم مادي است و هم روح. اما آقاي ب معتقد است که بعضي انسانها روح ندارند، مثلا همين سرآشپز رستوران رومانا. اگر هم دليل مي خواهيد، آقاي ب به شما اثبات مي کند : فقط کافي است که يک تکه کوچک هويج پخته دست پخت ايشان را بخوريد.

هويج از آن چيزهاست که خيلي سريع آشپز را لو مي دهد، ظاهرش ساده است، تازه کارها هم خيال مي کنند که پختنش هم ساده است، مي اندازي توي آب يا مي گذاري در بخار پز و خودش مي پزد. حال آنکه اينطور نيست. هويج پخته خوب مي خواهيد، رستوران پرديس، خيابان ولي عصر بالاتر از محموديه. يکبار که مزه کنيد مي فهميد منظور آقاي ب چيست.

البته بي مزه­گي هويج کمترين خطايي است که از اين رستوران سر زده است. همانطور که گفتم، رستوران ايتاليايي رومانا تمام تلاشش را براي کسب حداکثر امتيازات منفي انجام داد و الحق اين همه تلاش واقعا شايسته تقدير است.

از همان اول شروع کنم: در هنگام ورود اصلا معلوم نبود که اين همه گارسون وسط رستوران مشغول چه چيزي هستند که هرکاري مي کنند بجز رسيدگي به مشتري. بعد مي رسيم به منو که پربود از غلطهاي ديکته اي، هم فارسي و هم انگليسي. دستمال سفره هايشان هم خيس بود.

آقاي ب و دوستان مخلوط متنوعي از غذاها را سفارش دادند : يک سالاد سزار، يک پيتزا، يک کالزون مرغ تنوري، يک ويل کوردون بلو، يک استيک، يک سوپ سبزيجات و يک سوپ چيکن ورميشل.

آقاي ب چشمش به سالاد که افتاد با خودش گفت : اي ددم واي.

فکرش را بکنيد : سالاد سزار با سس مايونز سير.

آقاي ب در دلش گفت : بي شعور آخر کدام احمقي سالاد ايتاليايي را مايونز مي ريزد. آنهم مايونز با طعم سير. سالاد ايتاليايي با سرکه بالزاميک سرو مي شود و با روغن زيتون.

بعد نوبت غذاها شد: پيتزا آغشته به سسي بود که مخلوطي بود از سير و چيلي. ويل کوردون بلو يک تکه استيک خيلي نازک بود که يک برش ژامبون درجه دو داخلش پيچيده بودند با مخلوطي از سير و سبزيجات لهيده. کالزون مرغ تنوري يک تکه خميز پيتزا بود که داخلش مرغ گذاشته بودند با سس سير، نمک هم يادشان رفته بود. استيک با سس قارچ هم فقط چند قطره اي سس رويش ريخته بودند و البته اين آخري تنها چيزي بود که مي شد فرو داد بجز سيب زميني هاي سرخ کرده که آقاي آشپز هرچقدر سعي کرده بود ايده اي براي گندزدن به آنها پيدا نکرده بود. سوپ ها هم يک مخلوط لهيده اي بود از يک ماده تند فلفلي.

بعد همه اينها هم به همراه سس کچاپ سرو شده بود.

هر کسي که يکبار وارد يک رستوران در ايتاليا شده باشد مي داند که کچاپ براي غذاي ايتاليايي از فحش ناموس هم بدتر است. پيتزا ايتاليايي با سسي پخته مي شود که شبيه رب گوجه است، اما کمي رقيق تر. الباقي غذاهاي ايتاليايي هم با سس هاي مخصوص خودشان خورده مي شوند. در يک رستوران ايتاليايي، اگر کچاپ بخواهيد، سخنراني طولاني اي خواهيد شنيد در مورد اينکه آمريکايي ها بي شعورند و به همه چيز کچاپ مي زنند (و اين تازه در صورتي است که فکر کنند که شما آمريکايي هستيد) بعد هم با کمال خشونت به شما يادآوري خواهند کرد که در رستورانشان کچاپ ندارند.

آقاي ب مي گويد: درست است که سير يک جزئ اصلي از غذاهاي ايتاليايي است، اما هر کوفتي که سس سير به آن بزنيد که غذاي ايتاليايي نمي شود. آن هم سس هاي بي ربط ، مايونر سير، سير با چيلي، سير با کچاپ. لااقل نکرده بودند بجاي سس سير، از خود سير تازه استفاده کنند. بعد ظاهرا هيچکس هم چيزي در مورد روغن زيتون بکر بودار يا پنير موتزورلا و پارمسان و از بازيليکوم که اجزاي ديگر غذاهاي ايتاليايي هستند، به آقاي آشپز نگفته بود. آقاي ب مي گويد : پدر جان، قبل از اينکه سر آشپز بشوي رستوران ايتاليايي نرفته باشي ايراد ندارد، يک کتاب آشپزي بخر، دستور غداهايش را نگاه کن. نمي خواهي پول کتاب بدهي، لااقل دستور غذاها را از اينترنت دانلود کن.

کم هستند رستورانهايي که آقاي ب وقتي که به خانه بر مي گردد، اولين کارش اين باشد که نخ دندان بزند، دهان شويه قرقره کند و مسواک کند تا مزه غذا از دهانش بيرون برود. رستوران ايتاليايي رومانا از معدود رستورانهايي است که به اين افتخار نائل شده.

Labels: آقای ب, نقد رستوران

نوشته شده در ساعت 12:18 AM

٭

The Exorcism of Emily Rose
-----------------------------------
1- بعضي واژه ها در ترجمه گم مي شوند."جن گيري" ترجمه خوبي براي Exorcism نيست. در واژه انگليسي مفهوم "راندن" و رها كردن از دست شياطين و ارواح خبيثه وجود دارد كه در معادل فارسي اش حس نمي شود. شايد دليلش آن باشد كه اصلا در عقايد ديني ما چنين چيزي نيست كه شيطاني يا روحي خبيث كسي را تسخير كند و بعد وردي بخوانيم و كارهايي بكنيم كه رهايش كند.
شايد بخاطر اين است كه ارواح خبيث ما را براي هميشه مسخر مي كنند و رهايمان نمي كنند.
يا شايد هم بخاطر اين است كه ما نمي توانيم رها شويم.

2- هفته پيش كلاسي درس مي دادم كه نيمي از زمانش را به موضوع "خلاقيت" اختصاص داده بودم.
در طي اين بحث، بطور مداوم تكرار مي كردم كه:
مرزها را بشكنيد
از محدوده هايتان فراتر برويد
اين مرزها و محدوديت ها واقعي نيستند
و از اينجور جمله ها.
پيش كه مي رفتم و تمرينهاي بيشتر و بيشتر كه ارائه مي كردم، كه راه حل همه شان كمابيش همين بود كه فكر رها شود از مرزهاي پيش فرض، احساس كردم كه كلاس را شعفي گرفته است.
رها شده بودند انگار از چنگال روحي خبيث. انگار با هربار تكرار "مرزها را بشكنيد" بندي باز مي شد از پايشان.

3- از كلاس كه برگشته بودم ، خودم هم در شعف آنها سهيم بودم، انگار مرا هم اين احساس رهايي در خود گرفته بود. خانه كه آمدم، كتاب دوست داشتني "ماجراي عجيب سگي در شب" را داشتم كه بخوانم. سبك شيرين روايي و ماجرايي سر راست و راحت اين كتاب به حس خوب من اضافه كرد. آنقدر حس خوبي داشتم كه نشستم "سويني تاد" را هم كه نگاه داشته بودم براي روزي كه روحيه ام جواب بدهد، را ديدم و با توجه به علاقه خاص من به ديوانگي هاي آقاي برتون دوست داشتني، از آن هم لذت بردم.

4- اين رها شدن از ارواح خبيثه را وقتي كه سفر مي كنيم هم همه مان احساس كرده ايم. همينكه هواپيما مرزهاي ايران را ترك مي كند، احساس مي كنيم سبك شده ايم، احساس مي كنيم كه انگار باري برداشته شده از دوشمان، انگار كه فشاري روي ذهن ما بوده كه برداشته شده.
در خبرها مي ديدم كه در ايستگاه قطاري در لندن، هركسي با موسيقي آيپادش مي رقصيد و مي پرسم كي رها مي كندمان اين بندي كه ارواح خبيثه بر قلب ما تنيده اند كه نمي توانيم برقصيم.
فكر مي كنم كه اصلا براي همين هم هست كه رقص هايمان هم انقدر بي ربط اند، يا خيلي بسته اند و بي تحرك، يا به شكل اغراق آميزي پر تحرك اند، بي آنكه كوريوگرافي معقول و متناسبي داشته باشند.

5- چيزهاي دردناكي هم در كلاس ديدم، وقتي از دانشجويان پرسيدم كه "كدامتان يك علاقه جدي بجز درس را دنبال مي كنيد، كتاب مي خوانيد، موسيقي گوش مي دهيد يا مي نوازيد، فيلم يا تئاتر مي بينيد، فلسفه مي خوانيد، ..." تعداد كساني كه دستشان را بلند كردند كمتر از يك سوم كلاس بود. تازه كلاسي كه دستچيني بود از دانشگاههاي مختلف كشور.

6- از اين بدتر هم بود، جلسه اول كلاس كه موضوعش را "حرفه مندي و اخلاق حرفه اي" قرار داده بودم، با مثالهايي همراه بود از موقعيتهايي كه تصميمات دشوار اخلاقي بايد اتخاذ مي شد، متاسفانه اولين چيزي كه همه دانشجويان به عنوان راه حل انتخاب مي كردند، راه حل فسادآميز بود، اينكه رشوه بدهند، اينكه وارد زد و بند بشوند و اينكه مناقع جمعي را فداي منافع فردي خود يا كارفرمايشان بكنند. سخت بود قبولاندن اينكه بدون رشوه هم مي شود زندگي كرد، قبولاندن اينكه اصلا رشوه بد است و قبولاندن اينكه يك مهندس مسئوليت اجتماعي اي هم دارد.

7- آقاي ماركس مي گفت : اخلاق حاكم، اخلاق حاكمان است.

8- تمرينهاي خلاقيتي كه مطرح كردم، سوال هايي بود كه بايد در محدوده هايي برايشان راه حلي پيدا مي شد. بدون استثنا در تمام تمرينها از من مي پرسيدند :"اجازه داريم اينكار را انجام دهيم" و من مداوم تكرار مي كردم كه هيچ محدوديتي فراتر از موضوع سوال وجود ندارد، تكرار مي كردم كه اصلا موضوع اين تمرين اين است كه محدوده هايتان را بشكنيد كه ياد بگيريد كه كارهايي بسيار بيشتر از آنچه در نگاه اول به چشم مي آيند مجازند. تكرار مي كردم كه "هر كاري كه در متن سوال ننوشته ام كه ممنوع است، مجاز است" و مي گفتم "آزاديد كه هر كاري خواستيد بكنيد"
و باز از من مي پرسيدند " ببخشيد استاد اجازه داريم ..." و من عصباني مي شدم كه بله اجازه همه كار داريد.. مي گفتم محدوديت هايتان محدودند و آزادي هايتان بي شمار.
يكي از دانشجوها دستش را بلند كرد و گفت "ببخشيد استاد ما عادت داريم كه آزاديهامون محدود باشه و محدوديتهامون بي شمار"

9- ارواح خبيثه قوي تر از آنكه فكرش را مي كنيم ما را تسخير كرده اند. با صليب و دعا و آب مقدس هم رانده نمي شوند.
نوشته شده در ساعت 4:13 PM

٭ من اين شهر را مي سوزانم
با كاغذهاي مانده از شعرهاي نگفته ام
آن كه از ارغوانها و آينه بود براي نيمه راست
و آنكه از سنگهاي تيره و خورشيد بود براي نيمه چپ
من اين شهر را مي سوزانم
نوشته شده در ساعت 8:57 AM

٭ نيمه كشف نشده مغز
------------------------------
عقيده رايجي هست كه انسان از بسياري از توانايي هاي مغزش استفاده نمي كند.
تقريبا تمام كساني كه معتقد به نيروهاي ذهني اند، معتقدند كه با مغزشان مي توانند انرژي بدهند، بر دنيا تاثير بگذارند، ارتباط برقرار كنند با آن سر دنيا يا صدا بشنوند از كيلومترها دورتر، نقطه اتكايشان اين است كه توانايي هايي در مغز هست كه بلا استفاده مانده، كه ناشناخته مانده و لابد اين توانايي خارق العاده ايشان، از همان بخش هاي مغز آمده.

من نمي توانم چنين ادعايي را باور كنم.
در كدام موجود زنده، در كدام عضوش، آيا ديده ايد كه توانايي است كه بي استفاده مانده؟
اصلا اگر يك ذره به مفهوم پايه اي تكامل توجه كنيم متوجه مي شويم كه چنين نظري چقدر پرت است.
توانايي ها، هميشه ذره ذره و گام به گام بوجود مي آيند، بعد اگر وجودشان لازم بود، اگر به توانايي هاي بقاي موجود زنده كمك مي كرد، گسترش مي يابند.ذره ذره.
زرافه گردنش ناگهان 50 متر دراز نشده، بعد هزاران سال فكر كند تا ببيند با گردن درازش چكار مي تواند بكند. تازه آنوقت هم از چند مترش استفاده كند و الباقيش بي مصرف بماند.
ميمون هم از همه 5 انگشتش استفاده مي كند، نه اينكه فقط با دو تايشان شاخه را بگيرد.
الباقي اعضاي انسان هم همينطور است. چرا بايد فقط مغزش باشد كه يك توانايي هاي خاص كشف نشده و استفاده نشده داشته باشد؟
كدامتان باور مي كنيد اگر كسي ادعا كند كه فقط نصف معده اش در هضم غذا موثر است، و الباقي معده به كار ارتباط روحي با بمبئي مي آيد؟ كدامتان باور مي كنيد كه آدم فقط با يك پايش راه مي رود و پاي دوم مخصوص درمان سرطان است؟

البته مغز انسان چندتايي توانايي خيلي مشخص و كشف شده و بسيار پر استفاده دارد كه همه توانايي هاي نامبرده، همه انرژي هاي مربوطه از آن مي آيند، مثلا خيال پردازي، يا توهم.
نوشته شده در ساعت 8:40 AM