٭ آقاي ب و علم پزشكي
-----------------------
آقاي ب ارادت ويژه اي به پزشكان و علم پزشكي دارد. اما اين مانع نمي شود كه يك مورد خيلي جدي را درباره اين موضوع مطرح نكند.

آقاي ب جمعه شب، بعد از دو روز احساس ضعف، بالاخره تب كرد و رهسپار دكتر شد.
آقاي دكتر، از آقاي ب سوال كرد كه مشكلش چيست. آقاي ب هم طبق معمول خيلي دقيق توضيح داد.
آقاي دكتر يك نگاه به حلق آقاي ب انداخت، يك نگاه به گوشش كرد و شروع كرد به نوشتن:
دو عدد آمپول پني سيلين، يك عدد آمپول مسكن، يك آمپول ضد حساسيت كه بايد هر چهارتايشان با هم همان شب تزريق مي شد. ده عدد هم آنتي بيوتيك سفيكسيم كه بايد در طي روزهاي آتي خورده مي شد، يا يكسري خرت و پرت ديگر.

آقاي ب از مطب دكتر كه بيرون آمد، كمي با خودش فكر كرد و تصميم گرفت قبل از اينكه چهار آمپول فوق را يكچا تزريق كند، نظر دكتر اورژانس بيمارستان بغلي را هم بداند.
دكتر اورژانس بيمارستان بغلي، يك نگاه به گلوي آقاي ب كرد، يك نگاه به گوشش انداخت و بعد گفت كه بيماري ويروسي است، يك قرص سرماخوردگي نوشت، با ويتامين ث و مولتي ويتامين.

آقاي ب شديدا به علم و روش علمي اعتقاد دارد. قسمتي از اين اعتقاد شامل تكرارپذيري و يكتايي وقايع است.
آقاي ب قبول دارد كه بسياري از روشهاي علمي، صد در صد دقيق نيستند، اما نمي تواند بپذيرد كه بررسي علمي يك واقعه از سوي دو نفر متخصص هم ارز به نتايجي انقدر متفاوت بيانجامد.

آقاي ب مي داند كه در شغل او، هر دو نفر متخصصي كه در مورد يك مسئله نظر بدهند، در نهايت به نتايجي خيلي نزديك به هم مي رسند. (بگذريم از تفاوت هاي سليقه اي). نمي شود كه يك نفر به اين نتيجه برسد كه ابعاد ستونهاي يك ساختمان دو متر در دو متر است و ديگري تشخيص بدهد كه ده سانت در ده سانت كافي است.
براي همين آقاي ب نمي تواند اين اختلاف نظر دو پزشكي را كه به آنها مراجعه كرده است درك كند.

آقاي ب معمولا وقتي با يك مسئله روبرو مي شود، معمولا زمان قابل توجهي براي بررسي آن و مطالعه جوانب آن صرف مي كند.
آقاي ب از خودش مي پرسد: يعني هيچكدام از اين دكتر ها به خودشان زحمت ندادند كه لااقل يك درجه براي آقاي ب بگذارند؟ شايد آقاي ب دروغ گفته بود كه تب دارد؟ يا شايد اشتباه كرده بود كه خيال مي كرد فقط يك درجه تب دارد و شايد 4 درجه تب داشت؟

آقاي ب فقط و فقط يك دكتر در اين چند سال اخير ديده است كه با دقت تمام و با حوصله تمام به حرف آدم گوش مي دهد، با حوصله و دقت معاينه مي كند و داروي بي خودي هم نمي نويسد. آقاي ب مي پرسد : چه بلايي به سر نسل جديد دكترهاي اين مملكت آمده است؟ چرا آن دكترهاي خوب قديمي به اين موجودات بي حوصله، بي دقت و كم سواد تبديل شدند؟

آقاي ب بايد در انتها تبليغ آن يك دكتر خاصي كه نام برد را هم بكند: خانم دكتر پريسا پورصميمي. چند سال پيش در ميدان كاج مطب داشت. بعد تر هم در بيمارستان آسيا بود. آقاي ب دو سه سالي است كه از ايشان خبر جديدي ندارد.

آقاي ب دو سه سالي است كه از بسياري از چيزهاي خوب قديمي خبر جديدي ندارد.

Labels: آقاي ب

نوشته شده در ساعت 10:08 AM