٭ چند روزی است که افتاده ام به آرشیو خوانی. شروع کرده ام از اول همه چیزهایی را که در این وبلاگ نوشته ام می خوانم.
خواندم که آن اوایل نوشته بودم که وبلاگ قرار است جای خالی ادبیات را برای من پر کند. و البته در این 6 سالی که می نویسم، وبلاگم هر روز از ادبیات خالی تر شده است.
راستش دلم تنگ شده است برای نوشته های ادبی.
منظورم این نیست که خیال می کردم که نوشته هایم خیلی خوب است. راستش باید اعتراف کنم که بیشتر نوشته های من "اتودهای زبانی" بوده اند. تمرینهایی برای بررسی توانایی ها و محدودیت های زبان. خیلی کم پیش آمده که نوشته هایم را چیزی بیشتر از این بدانم.
در واقع برای من نوشتن متن ادبی کاری بسیار طاقت فرسا است. نوشتن و خط زدن و باز نوشتن و باز خط زدن. شاید ماهها یا هفته ها برای نوشتن متنی چند خطی وقت صرف کنم. برای همین هم هست که خیلی حسی از تولید اثر هنری به من نمی دهد.

خیلی کم اند نوشته هایی که واقعا دوستشان دارم و به یادشان می افتم.
مثل این یکی که فکر می کنم که آخرین نوشته ای است که می توانم نام شعر رویش بگذارم.



غزل مهر ( براي ش.)
----------------------------------
عشق براي آن است كه جهان شايسته زيستن باشد
چون آب كه براي خاك
يا نور كه براي شب
من به دنيا آمدم
تا براي تو باشم.

تا براي تو باشم
چون هوا كه براي پرنده هاست
يا اميد كه براي غم
يا ما كه براي هم
من بدنيا آمدم تا براي تو باشم

چشمه براي آب است
تا از آن بجوشد
و خاك براي گياه
تا درآن ريشه كند
عشق براي جهان است
تا آنرا شايسته زيستن كند
و من
بدنيا آمدم تا براي تو باشم.


مهر 82
نوشته شده در ساعت 3:40 PM