٭ اینکه دانش را در یک آی سی ذخیره کنیم و بعد آنرا در یک چشم به هم زدن آنرا به فکرمان منتقل کنیم در خیلی از داستانهای علمی تخیلی هست.
فکرش را بکنید : یک لحظه یک آی سی به کله تان وصل می کنید و بعد همه تاریخ ادبیات را یاد می گیرید، همه کتابهای خواجه عبدالله انصاری و تاریخ وفات کسایی مروزی.

کنکور دادن آنوقت خیلی کار ساده ای می شود.
فکرش را بکنید : خنگ ترین آدمها می توانند با چند تا از این آی سی ها دانشگاه شریف قبول بشوند.
آنوقت شما در دانشگاه شریف ختگ ترین همکلاسی دبستانتان را می بینید. بعد فکر می کنید :
"دنیا خیلی کوچک است ها! نه ؟ "

اینکه دقیقا به چه ترتیب یک مجموعه خاطره، دانسته و تاریخ زندگی برای اردشیر تیرداد که از سرزمین جادوگر از آمده بود، در زمین ما ساخته شد، چیزی شبیه به همان آی سی ها است.

اردشیر از گردباد که پیاده شد، غریبی نکرد. یک آی سی به او وصل شده بود که برایش تمام خاطرات زندگی را تا آن لحظه در زمین تعریف می کرد. اردشیر تیرداد کنار مجسمه مادر در پارک ملت از گردباد پیاده شد. او به کمک آی سی می دانست که پارک ملت اول اسمش پارک شاهنشاهی بوده و بعد پارک ملت شده. می دانست که مجسمه مادر اولش حجاب نداشته و بعد با حجاب شده.

اردشیر می دانست که خیلی ها اول حجاب نداشته اند و بعد با حجاب شده اند.

دلیلش را هم می دانست و حتی "یا روسری یا توسری" را هم بلد بود.
اردشیر حتی یادش می آمد که یکبار بچه که بوده در پارک ملت پدرش را دستگیر کرده اند. چون کتابی درباره کودتای بیست و هشت مرداد می خوانده.
اردشیر کاملا کمیته ای که با پدرش رفته بودند را یادش بود. هر چند که اردشیر اصلا آن سالها اینجا نبود و در سرزمین جادوگر از بود. و مردم سرزمین جادوگر اصلا پدر ندارند. آنها از اول همانطور که هستند بوده اند. نه بزرگ می شوند، نه پیر می شوند.

کمیته همان چیزی است که بعد ها اسمش شد نیروی انتظامی. و البته وقتی اسمش عوض شد، یک کمی پلیس و آگاهی و اینجور چیزها هم قاطی اش شد.
وقتی که اسم نیروی انتظامی هنوز کمیته بود، کارش این بود که پاترول های چهار در سبز سوار شود و در خیابان به مردم گیر بدهد.

روی پاترول نوشته بود :4WD
و مردم ترجمه می کردند : 4 ولگرد دیوانه.

Labels: خاک

نوشته شده در ساعت 11:37 AM