٭
جای کسانی که فیلم سخنرانی پیتر آیزنمن را در جامعه معماران ندیدند خالی بود.
من که معمار نیستم لذت بردم چه برسد به معماران.
با تمام وچجود دیدم که چرا یک انسان جهانی می شود و چطور یک نفر بزرگ فکر می کند و آینده را می بیند.
اگر فرصت کردم قسمتهایی از سخنانش را در اینجا می نویسم.
اما جای همه بیشتر خالی بود تا ببینند که بهرام شیردل چه شیرینکاری ای کرد و چطور جمعیت دست به دست هم دادند و حالش را گرفتند و کردند در قوطی. خوش گذشت.
در ضمن تاسف هم خوردم برای جامعه معماری کشورمان که از بحث هایی که بعد از سخنرانی در مورد آن انجام دادند معلوم شد که هیچکدامشان یک عدد کتاب فلسفی چاپ 30 سال اخیر را نخوانده اند.
نوشته شده در ساعت
8:37 AM