٭ آقای ب و حرفهای نیم گفته
----------------
1- آقای ب شیفته حرفهای نیم گفته است، جمله های ناتمام و شعرها و حکایاتی که تنها قسمتیشان بیان می شوند.

آقای ب می گوید : آنچه گفته نشده است، درست همان چیزی است که گوینده می خواسته بگوید.

آقای ب دوست دارد که حکایات نیم گفته را دنبال کند و ببیند که قسمت ناگفته شان چیست.
(یادتان هست که؟ آن نوشته برادر هزار ساله آقای تگزاسی را، همان که نوشته بود :
Some are born to sweet delight, some are born to sweet delight.
و ننوشته بود که درست ادامه این عبارت در آن آهنگ معروف Doors هست :
Some are born to the endless night.)

آقای ب ویدیو کلیپی که برادرش ساخته است (منظورش آن برادرش که معمار است نیست، منظورش آن یکی برادرش است که معمار است!) را می بیند و کلی حظ می کند.


آقای ب اما اینجا هم دست از عادتش بر نمی دارد و آهنگ Space oddity آقای David Bowie را دنبال می کند و می بیند که یک پاراگراف از آهنگ در این کلیپ جا افتاده است :
Though I’m past one hundred thousand miles
I’m feeling very still
And I think my spaceship knows which way to go
Tell my wife I love her very much (she knows!)
Ground Control to Major Tom
Your circuit’s dead, there’s something wrong
Can you hear me, Major Tom?
Can you hear me, Major Tom?
Can you hear me, Major Tom?
Can you hear....

am I floating round my tin can
Far above the Moon
Planet Earth is blue
And there’s nothing I can do.?

2- آقای ب حرص می خورد، دلش می خواهد همه را خفه کند.
می پرسید چرا ؟
معلوم است : وقتی آقای رئیس جمهور زیر تابلو "خلیج عربی" لبخند زنان عکس می اندازد و بعد هم بیانیه ادعای امارات بر جزایر سه گانه را می شنود و لبخند می زند، انتظار دارید آقای ب حرص نخورد.

آقای ب می گوید : آقای رئیس جمهور سوگند خورده است که تمامیت ملی کشور ایران را حفظ کند، به این سوگند است که رئیس جمهور شده است، وقتی که یک کلام حرف از دهانش در اعتراض به چنین گستاخی ای بیرون نمی آید، مشروعیت ریاست جمهوریش را از دست داده است.
آقای ب قول می دهد که دیگر حتی به اشتباه هم ایشان را آقای رئیس جمهور نخواند.

3- گزارش بانک مرکزی را خواندید؟ اگر نخواندید بخوانید.

4- شهروند را هم اگر نخوانده اید، بخوانید. بخصوص مقالاتی که درباره صندوق ذخیره ارزی دارد.
آنوقت شما هم مثل آقای ب حرص می خورید.

5- راستی یک سوال مهم ، خواهش می کتم جواب بدهید :
فرض کنید در یک هفته نامه، (مثلا همین شهروند) یک نفر (مثلا آقای ب) یک ستون نقد رستوران داشته باشد،
تعریف کند که فلان رستوران دکورش چطور است، پذیراییش چطور است، چیدمان میزش چه ایرادی دارد، غذای رستوران چطور بوده است، سلیقه آشپزش چطور است و موزیکی که رستوران گذاشته آیا چقدر به فضای رستوران می آمده است، اینکه در آن رستوران چه حسی داشته است، چه افکاری از چشیدن غذاهای آنجا به ذهنش رسیده است و اینجور چیزها،
آیا شما یک چنین ستونی را می خوانید؟

اگر جوابتان مثبت باشد، آقای ب اولش چندتایی از این نقدها را برای شما اینجا می نویسد که نظر بدهید، بعد اگر موافق بودید تصمیم می گیرد که آیا ستون هفتگی یک نشریه بشود یا نه.
اگر جوابتان منفی است هم که چه بهتر، آقای ب این وسوسه لعنتی برای نوشتن این ستون را کنار می گذارد و به کار و زندگیش می رسد.
نوشته شده در ساعت 7:52 PM