٭ 1- وارد توالت می شوم و در را می بندم و پنجره را باز می کنم.
به هوای تازه نیاز دارم و به سکوت و به فرار از شلوغی.
تقریبا در همه مهمانی ها اینکار را می کنم. هر یک ساعت یکبار.
انگار که توان تحمل شلوغی ام تمام می شود و نیاز دارم که در فضایی تنها باشم و کمی نفس بکشم از هوای تازه
2- ما هم مثل آقای رئیس جمهور همه اطرافیانمان نخبه هستند. لااقل در این مهمانی که اینطور بود. همه هم در جمع های 3 و 4 نفره دور هم جمع شده بودند و همه هم حرفشان یک چیز بود : اینکه اوضاع کار و بار خراب است و اینکه پروژه نیست و اینکه همه چیز گران شده است.
3- گرانی ها را امثال من مزه اش را نمی چشیم. منظورم این است که گرانی حداکثر تاثیرش در زندگی من این است که فواصل سفرهای تفریحی ام بیشتر شود، یا چیزی شبیه به آن، اما برای همه اینطور نیست.
همین هفته پیش برای کارمندم چک حقوق نوشته ام : 243000 تومان. با خودم فکر کردم، چطور می تواند با این پول زندگی اش را بگذراند
تازه کارمندان دفتر من خوشحال اند که همیشه روز دوم ماه چک حقوقشان را می گیرند، بقیه شرکت ها چند ماه، چند ماه حقوق عقب اند
4- می گویند که مرده است. شایعه اش تمام شهر را برداشته. من فکر می کنم که شایعه است. خدا خدا می کنم که شایعه باشد. وگرنه ، کارمان در آمده است
5- سر هرمس مارانای ونیزی به شهر برگشته است، ما که چشم انتظار دیدار ایشانیم و خاطراتشان از نبرد کازرون و ممسنی و رشادت هایشان بر علیه شابشال خان.
6- Southparkنصیبمان شده است.
از فصل ششم تا دهم.
اول تا پنجم را هم که قبلا داشتیم.
کارمان در آمده است. حالا به مدت یکماه کارمان این است که خودمان را زود به خانه برسانیم که کارتون ببینیم.
نوشته شده در ساعت 6:47 PM