BOLTS

آقای ب و "سولدات"
--------------------------------
در بین تمام موجودات افسانه ای جهان ، "سولدات" بیش از همه با آقای ب در ارتباط است.
سولدات البته با زیلط هم بی ارتباط نیست.
اگر آقای ارسطو هنوز زنده بود می گفت که اگر سولدات با زیلط در ارتباط است و سولدات با آقای ب در ارتباط است، پس آقای ب همان زیلط است.
از اینجا مشخص می شود که همان بهتر که آقای ارسطو مرد و چنین نتیجه گیری مزخرفی نکرد.
یک نتیجه دیگر هم از این حرف گرفته می شود و آن اینکه منطق ارسطویی چیز مزخرفی است.
اصولا اگر کسی می خواهد اصل منطق را درک کند چاره ای ندارد بجز اینکه کتاب واژگان بخواند.

سولدات معمولا به صورت پودر وجود دارد.
و البته بدیهی است که این پودر قابل دیدن نیست.
اما قابل چشیدن هست.

در حقیقت همین سولدات است که دلیل خوشمزه شدن غذاها است.
آقای ب و کسانی که مانند ایشان آشپزی در گوشت و خونشان است، سولدات را به صورت ارادی و به میزان لازم مصرف می کنند.
کسانی که آشپزی در گوشت و خونشان نیست، سولدات را به صورت اتفاقی و اشتباه مصرف می کنند.
برای همین هم هست که فقط گاهی غذاهای آنها قابل خوردن است و بقیه مواقع فقط به درد رفع گرسنگی می خورد.
برای همین هم هست که هیچ احساسی با غذاهایشان منتقل نمی شود.

آقای ب و بقیه کسانی که مصرف درست سولدات را می دانند، با هر غذایی که می پزند، تمام افکار و احساساتشان و حتی تمام تاریخچه زندگی و تجربیات حیاتشان را در غذایشان نشان می دهند.
وقتی که آقای ب غذا می پزد، کسی که غذا را بخورد احساس عشق می کند.
چون آقای ب عاشق است.

آقای ب چیزی یادتان می دهد که روش درست استفاده از سولدات را با آن به شما بیاموزد :
مواد لازم : شش عدد فیله مرغ بزرگ
یک عدد سیب زمینی بزرگ
دو عدد هویج بزرگ
یک شاخه گل سرخ

روش کار :
فیله ها را سرخ می کنید. وقتی که تقریبا آماده بودند، آنها را از ماهی تابه خارج می کنید و در ابعاد مستطیلی دقیقا مساوی هم می برید. لبه های فیله ها را می توانید بعدها در غذای دیگری بکار برید. ابعاد مستطیل را با توجه به ابعاد سرخ شده فیله ها انتخاب کنید. ( تقریبا 2 سانت در 8 سانت ) و بعد دوباره در ماهیتابه قرار دهید تا خوب سرخ شود.
سیب زمینی ها را دقیقا با همان ابعاد فیله ها ببرید. ضخامت هر قسمت نباید از نیم سانتی متر بیشتر باشد. سیب زمینی ها را نمک و فلفل بزنید و سرخ کنید.
هویج ها را با کمی شکر و چند قطره آبلیمو بپزید. بعد آنها را هم به قطعاتی مستطیل شکل در همان ابعاد قبلی ببرید.
مسئله ابعاد در این غذا خیلی مهم است. فیله ها، سیب زمینی ها و هویج ها باید دقیقا برابر هم باشند.
بعد یک بشقاب سفید ساده بردارید.
در سمت راست بشقاب سه عدد مرغ را بگذارید. بعد سه عدد هویج و بعد سه عدد سیب زمینی.
مرتب . کنار هم.
به همه اینها کره می زنید و چند قطره آب لیمو ترش و کمی هم نمک.
بعد آن گل سرخ را پر پر می کنیم و و گلبرگهایش را روی محتویات بشقاب می ریزیم.

می پرسید : پس سولدات را کی اضافه می کنیم ؟
اما این سوالی است که آقای ب جوابش را به شما نمی گوید. اینرا خودتان باید بدانید.

می پرسید : اقلا بگویید چطور به غذا سولدات می زنیم ؟
اما آقای ب جواب این سوال را هم به شما نمی گوید. فقط یک راهنمایی کوچک می کند :
غذایی که دست آشپز به آن نخورده باشد خوشمزه نمی شود. آشپز باید حتما به غذایش دست بزند.

نوشته شده در ساعت 6:38 PM

Comments:

چی بگم که هر چی گفتی درست گفتی، مخصوصا در مورد دست آشپز! و البته از لینک ها هم ممنون. و حالا در مورد دستور غذا، به نظر من اگر با گلبرگ ها یک سس درست کنی و بریزی کنارش خیلی درست تر و بهتره،3 تا از گلبرگ ها رو برای تزئین نگه دار... البته این فقط نظر منه

# posted by

Anonymous : 10:30 AM

آی کیف میده یه روز که خسته از سر کار اومدی یه همچین غذایی سولدات زده و حاضر آماده روی میز باشه. اصولا تئوریا وقتی باحال می شن که به مرحله عمل در بیان.

# posted by

Anonymous : 4:29 PM

1-به ساکاری : راستش خودم هم خیلی به این قضیه فکر کردم ولی اینکه ایده ای برای سسی که بشود با گلبرگ درست کرد نداشتم. تو ایده ای داری ؟
2- به این یکی خانم شین که همان خانم شین دلبند خودمان باشد :
چشم ! شما امر بفرمایید ما هر روز و شب برای شما غذای مملو از سولدات می پزیم.

# posted by

نادر : 5:43 PM

به نظر من یه چیزی تو مایه های "مربای گل" خوبه فقط چند قطره آبلیمو احتیاج داره تا اون شیرینی زیادیش رو بگیره... امتحان کن ببین به درد می خوره یا نه. اگر هم مربای گل تا حالا نخوردی، بگو دستورش رو از آسی ماما بگیرم و برات بفرستم

# posted by

Anonymous : 10:11 AM

راستش خودم هم فکرم به مربای گل بود. اما یکی اینکه شیرینی زیادش به نظرم خوب نبود که راه حلش رو گفتی. اما دومین مشکلم اینه که مربای گل بلد نیستم درست کنم. کسی رو هم ندارم که برام درست کنه ! :) اگه بشه دستورش رو بگیری که عالیه. بخصوص که آسی ماما تو این قضیه بی نظیره.
یادمه که مامان که آرش رو حامله بود ( یا تازه بدنیا آورده بود) یک ظرف مربای گل براش درست کرده بود که من گاهی بهش نوک می زدم و انقدر عالی بود که بعد از بیست و خورده ای سال هنوز مزه اش یادمه.

# posted by

نادر : 11:12 AM