BOLTS




Wednesday, April 26, 2006

٭
هرچیزی را که بگویید پیشاپیش قبول دارم.
منظورم این است که اگر بگویید دوران ناسیونالیسم 50 سال است که گذشته است
یا اینکه بگویید آدم باید جهان وطن باشد
یا اینکه بگویید در هزاره سوم دیگر ملیت معنی ندارد
یا بگویید که چه فرقی می کند که عرض و طول جفرافیایی محل تولد آدم چه باشد
یا اصلا بگویید که هیچ افتخاری ندارد که کسی در چنین کشوری به دنیا آمده باشد
اصلا همه اینها قبول

اما دیروز که از بزرگراه مدرس بالا می آمدم، روی پل جهان کودک ردیفی از پرچمهای ایران بود که باد به آنها می وزید.
حس خوبی داشت.



Comments:
چرا یه عکس ازش نمی گیری بذازی تو وبلاگ یا برامون بفرستی دلمون واشه؟
نوشتت قشنگ بود
 
من هم با تجسمش حس خوبی گرفتم
 
آقا خواستم یادآوری کنم که انرژی هسته ای حق مسلم ماست.
 
mesle in bood ke baad be dele ma bevazad...
 
سلام...
هیچ کدوم از حرفهایی رو که زدی نمیگیم...همیشه اعلام میکنیم و افتخار میکنیم که ایرانی هستیم...هر کجای این دنیا که باشیم...
مرسی که حس خوبتو با ما هم قسمت کردی
 
متاسفانه یکی از مزخرف ترین نوشته ای بود که تا حالا خوندم !
گند زدی به تمام نوشته های بالا ی خودت !
من هیچ فرقی بین ریسیزم و ناسیونالیزم کور ( همون پرچم کذائی ؟!؟! ) نمیبینم !
قصدتوهین ندارم ولی افتضاخ بود !
یکبار دیگه متن خودت رو بخون ! جهان وطنی ؟؟؟
حس خوب یک تیکه پارچه رنگی ؟؟؟ عجب تناقضی !
موفق باشی
 
man nemidunam to az kodum jenaahi vali un parcham, parcham-e maa nist. Parcham-e jomhuri-e eslaamie. ammaa khob hess-e khub ro har chizi mitune ijaad kone...
 
سلام
ممنونم از اینکه این حس زیبای وطن پرستی خودتو به این زیبایی بیان کردی.
می خوام از دید یه کسی که دور از وطنش هست درد دل کنم. می دونید هیچ کجای دنیا ایران نمیشه. تو این موضوع هیچ حرفی نیست اما اگه می دونستید چه حالی به آدم دست می ده وقتی که یک نگاه سرد و پر از نفرتِ یک خارجی را پس از اینکه خودتو یه ایرانی معرفی می کنی تحمل کنی. اونها کاملا حق دارند که اینطور به ما نگاه کنن. کاش اونهایی که به اسمِ سیاستمدار و از طرف ایران و ایرانی حرف میزدند یک کمی هم فکر می کردند که عصر عصر ارتباطات بین المللی هست و دوره زور و قادری تموم شده. واقعا سخته تحمل شنیدن اینکه چرا پرزیدنت شما این حرفها را میزمه؟ چطور شما انتخابش کردید ؟ و اونجاست که به این فکر می کنی که آیا واقعا این همه غرور به ایران ارزش داره با نه؟ آخه بابا ما ایرانیها شرف کیهان هستیم.
ولی با عشق با اینکه
اندکی صبر سحر نزدیک است باز هم سر به بالش می گذاریم و به امید اینکه فردا یه آدم جدید نپرسه چرا آخه اون کشور باید پاک بشه. دعای قبل از خواب را می خونیم.
نمی دونید که اون وزش پرچم ها چه حالی داره.
ممنونم

میلاد
 
باید یکبار در یکی از بازیهای ملی در استادیوم آزادی بوده باشید تا بدانید که همین "یک تکه پارچه" رنگی یعنی چه. فرقی هم نمی کند که وسط این رنگها علامت الله باشد یا شیر و خورشید.
 
من این‌جا یک کامنت بلند بالا نوشتم برای این پست‌تون ولی دیدم که انقدر بلند داره می‌شه که خودش یک پست هست، تصمیم گرفتم که توی وبلاگ خودم منتشر کنم ولی با توجه به این‌که کامنتی هست برای پست شما ممنون می‌شم یک سری بزنین، بخونین و نظر بدین. ممنونم.
 
آره مطمئنم حس خوبي داشته :) ولي هيچوقت فکر کردي که هيچ انساني زادگاهش رو خودش انتخاب نميکنه، پس وطن افتخار کردني نيست. بياييد به هر آنچه که براي رسيدن بهش تلاش کرديم افتخار کنيم :)
 
دادا نادر!
حس بی نظیری رو به من هم منتقل کردی
درود بر تو
 
Post a Comment

........................................................................................

Home