٭ آقای ب آنقدر پراکنده فکر می کند که حتی عنوان هم برای نوشته اش نمی یابد
----------------------------------------------------------------------

افکار آقای ب به شدت در نوسان و خلجان است.
آقای ب اول از هر چیز به علی پولادی فکر می کند. دقیقترش این است که به خوابی که علی پولادی در دوران دبیرستان دیده بود فکر می کند. و صد البته منظورش آن خوابی نیست که در آن آقای ب را با دو بچه در بغل تصویر می کرد، بلکه آنی را می گوید که در آن ایشان و دوستان در آمفی تئاتر علامه حلی کنسرت راک برگزار کرده اند.
آقای ب مژده می دهد که این خواب چندی پیش تعبیر شده است و البته نه بدست آقای ب ، بلکه به دست پسر خاله آقای ب که پرکاشن می نوازد و دوستان دیگرش که گیتار برقی و فلوت و گیتار باس می زنند. آقای ب فیلم این کنسرت را هم دیده است و لذت وافر بده است.

آقای ب می گوید : زمانه تغییر می کند، جهان هم تغییر می کند، چیزی که زمانی تنها در خواب تصویر می شده به حقیقت زنده بدل می شود

آقای ب ادامه می دهد : رویاهایتان را فراموش نکنید. رویاهایتان را از دست ندهید. امیدتان را هم از دست ندهید.

افکار آقای ب از کنسرت به ونیز می رود. دلیلش هم جناب سر هرمس مارنای ونیزی هستند که از جمادی مردند و نامی شدند. و خاطره سفری برایش زنده می شود به این شهر دوست داشتنی و میدان سن مارکو عزیز که خانم شین آقای ب در آن به اندازه یک ساندویچ کامل به پرندگان خوراکی رساند و همانجا که عروس و دامادی وارد میدان شدند و شروع کردند به رقصیدن در تمام میدان و جلوی هر کافه ای که رسیدند نوازندگان کافه برایشان چیزی نواختند و مردم هم هورا کشیدند.
آقای ب می گوید: چیزی در کشور ما هست که مثل وزنه ای سنگین ما را له می کند. جلویمان را می کیرد از اینکه خودمان را رها کنیم و از جایی که هستیم، چیزی که می بینیم و می نوشیم و می خوریم لذت ببریم. و صد البته منظورش از این حرف کاملا غیر سیاسی است.

آقای ب افکار بسیار متعدد و پراکنده دیگری هم دارد اما آنها را فعلا نمی گوید چون کار دارد و باید برود و در نتیجه شما را در خماری می گذارد.
نوشته شده در ساعت 8:25 AM