٭ دست خودم نیست. نمی توانم حرف نا معقول را بشنوم و بعد آنرا به ریاضی ترین شکلی بررسی نکنم.
تقصیر بعضی ها هم هست که فکر می کنند که باید در همه چیز غلو کنند تا عمق ماجرا بهتر نشان داده شود.
دیروز در مسجدی بودم بخاطر وفات کسی. سخنران روحانی مجلس در آخر ماجرا طبق معمول سری هم به کربلا زد و تعریف کرد از امام حسین که در آخر نبرد، دقیقا سیصد و یازده زخم بر بدن داشت.
مجاسبات من تقریب است اما عمق صحبت ایشان را خیلی درست تر نشان می دهد.
فرضیات این محاسبات هم که بعضی هایشان برای ساده شدن محاسبات است و بعضی هایشان هم بر اساس معتقدات عمومی به شرح زیر است :
قطعا امام حسین در سراسر نبرد رو به دشمن داشته است و از شجاعتی که از ایشان تعریف می شود امکان ندارد که ایشان پشت به دشمن کرده باشند بنابر این تمام این 311 زخم به روی بدن مبارک ایشان خورده است.

فرض می کنیم تمام این زخم ها زخم شمشیر باشد و در نتیجه در محدوده زانو تا گردن ایشان وارد شده باشد.
برای سادگی فرض می کنیم که 11 تا از این زخم ها بر صورت مبارک ایشان نشسته باشد و 300 عدد بقیه بر قسمت نامبرده از بدن ایشان وارد شده باشد.
با فرض قد معمول انسان، حدفاصل زانو تا گردن باید چیزی حدود یک متر باشد. جهت سادگی این مقدار برابر 120 سانتی متر فرض می شود. که قطعا با قد رشید ایشان نیز همخوانی بهتری دارد.
فرض می کنیم که هر کدام از این زخم ها فقط 5 سانتی متر طول داشته باشند.
فرض می کنیم که عرض بدن مبارک امام 50 سانتی متر باشد.
بر این اساس طول زخم های وارده به بدن مبارک ایشان از طرف لشکر شمر برابر 1500 سانتی متر می شود.
اگر فرض کنیم که این زخم ها بندبال همدیگر در تمام عرض بدن قرار گرفته باشند، باید 75 عدد زخم عرضی بدن ایشان را طی کرده باشد.
در نتیجه فواصل هر خط زخم از خط مجاور تنها 16 میلی متر خواهد بود.

هیچکس از شیعیان در عظمت حرکت امام حسین تردیدی ندارد. اما لازم نیست که با چنین صحبت هایی کل ماجرا را زیر سوال ببریم.
شاید بهتر باشد که سخنرانان محترم قبل از آنکه تعداد دقیق زخم ها را که معلوم نیست چه کسی وسط معرکه شمرده است و اینکه در آن زمان پزشکی قانونی چطور گزارش می داده است را برای مستمعین برشمرند، ابتدا به عقل خود مراجعه کنند.
اصولا مراجعه به عقل کار خیلی مهمی است که کمتر انجام می شود.
نوشته شده در ساعت 11:39 AM