٭ اينكه چرا اسم اين وبلاگ BOLTS است و نه هيچ چيز ديگر ، به يك تصوير مربوط مي شود. تصويري از صفحه اي فولادي كه پيچهايي فولادي بر روي آن بسته شده اند. از همانها كه چاپلين در عصر جديدش با آنها سر و كار داشت. اما منظورم اين نيست كه اين پيچها قرار است كه مفهومي داشته باشند. اين صحنه برايم جذاب است. فقط همين. سعي هم نخواهم كرد كه معنايي فلسفي يا ادبي به آن ببخشم. هرچند كه قرار است كه اين وبلاگ، ادبي يا فلسفي باشد.

قبل از اين قرار بود كه نام اين صفحه، وبلاگ «بادها» باشد، اما بدون دليل،‌ به اينكه هست عوض شد.
اسم اين وبلاگ قرار بود «بادها» باشد. به خاطر كسي كه با باد رفت.هرچند خودش معتقد بود كه باد او را برده است.
گيرم دو سالي باشد كه كمتر خبري از او دارم اما اگر بعد از ماهها و ماهها من فكر مي كنم كه ممكن است كه دوباره چيزي براي نوشتن داشته باشم، بخاطر شعري از اوست.


باد منو با خودش برد
--------------------
ماهي سرخ، تنگ بلور
من كجا ام ؟‌تو شهر دور
سيب و سماق و سركه
ماهي جاش كجاست ؟‌ تو بركه

سياه و قرمز و زرد
كي بود منو صدا كرد؟
صداي توپ عيد بود،
يا صداي مرده از درد ؟

سرمه شاد رويا
گم شده تو قصه ها
ديگه صداي خنده ش
نمي رسه به دنيا

باد سياه ماتم
تو كوچه مي زنه دم
تو دل من چيزي هست
اسمشو بگم چيه؟ ‌غم

غم دل من رو افسرد
غم همه روحمو خورد
يكي كه رفت، يكي مرد
باد منو با خودش برد

سرمه
نوروز 81

مطمئن نيستم كه اين آخرين شعر سرمه باشد. يا لااقل آرزو مي كنم كه اينطور نباشد. هرچند كسي كه زماني سرمه بادامچيان بود، امروز با آنكسي كه من مي شناختم فاصله زيادي دارد.
اميدوار هم نيستم كه كسي كه او را نمي شناخته است، با اين شعر رابطه اي برقرار كند يا چيزي از اين شعر بفهمد. هر چند براي من پر از قصه هايي است كه گفتنش تنها از خود او بر مي آيد.

اين وبلاگ قرار است كه ادبي باشد. اما انتظار نداشته باشيد كه چيز زيادي در آن پيدا كنيد. زمان كمي در زندگي روزانه من براي انديشيدن به ادبيات وجود دارد.

سلطان بانو نوشته بود كه وبلاگ جاي خالي چيزي را پر مي كند. Bolts قرار است به من يادآوري كند كه جاي ادبيات در زندگي من روز به روز خالي تر مي شود.

يك نكته ديگر، لطفا اين وبلاگ را به نام «پيچها» نشناسيد. Bolts صدايش كنيد. و وقتي كه تلفظش مي كنيد، روي حرف ب تاكيد كنيد.


نوشته شده در ساعت 12:00 AM